In 1889 werd het ''Hostias'' toegevoegd aan het ''Offertorium''. Een jaar later werd het ''Offertorium'' verder uitgebreid en werd het ''Libera Me'' aan het Requiem toegevoegd. Deze tweede versie, voor kamerorkest, ging op 21 januari 1893 in première, ook in de Madeleine in Parijs met Fauré zelf als dirigent.
Tussen 1899 en 1900 werd het Requiem bewerkt voor een compleet orkest. Het is niet duidelijk of deze bewerking door Fauré zelf is gemaakt of door zijn leerling [[Jean Roger-Ducasse]], die de redactie verzorgde van de koorpartijen. Beiden waren te gewetensvol en precies om de slordigheden te verklaren in de [[orkestratie]], tedie verklarenwaarschijnlijk is gemaakt door een anonieme medewerker van muziekuitgever Hamelle. Deze derde versie ging ter gelegenheid van de [[Exposition Universelle (1900)|Wereldtentoonstelling]] op 12 juli 1900 in première in de Trocadéro in Parijs, waarbij [[Paul Taffanel]] dirigeerde. Nog in hetzelfde jaar, op 28 oktober, werd het werk in deze versie in [[Brussel (stad)|Brussel]] uitgevoerd door [[Eugène Ysaÿe]], waarna vele andere Europese steden snel volgden. [[Nadia Boulanger]], die vanaf de jaren twintig gold als Fauré's opvolgster en erfgename, heeft het vele malen gedirigeerd. Op 8 november 1924 werd het Requiem op Fauré's eigen staatsbegrafenis ten gehore gebracht in de Madeleine in Parijs. Het bereikte de [[Verenigde Staten]] pas in 1931 en het [[Verenigd Koninkrijk]] in 1936 (in de Londense Queen's Hall onder leiding van Nadia Boulanger).
De uitgave van 1900 voor groot koor en orkest was de meest bekende versie van het Requiem, totdat inomstreeks de jaren1980 Fauré's originele manuscript voor kamerorkest werd ontdekt door [[John Rutter]] in de [[Bibliothèque nationale de France]] te Parijs in de jaren 1980. Sindsdien hebben nieuwe uitgaven van Rutter (1984) en [[Jean Nectoux]] (1993) ervoor gezorgd dat het Requiem steeds vaker in kleinschalige versies wordt uitgevoerd.
