Charles B. Timmer: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck. Help mee!, replaced: middelbare schoolopleiding → middelbareschoolopleiding, hoofdbetekenissen gecontroleerd. met AWB |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 29:
Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] ging Charles B. Timmer verder met het studeren van de Russische taal. Hij zou tevens Russische les hebben gegeven aan Nederlandse boeren die zich bij de [[Nederlandsche Oost Compagnie|Oostcompagnie]] hadden aangesloten om het door de Duitsers veroverde land te gaan bewerken. Dit feit kaartte [[Aleida Schot]] later bij [[G.A. van Oorschot|Geert van Oorschot]] aan, toen Timmer weigerde haar als vertaler voor de ''Russische Bibliotheek'' aan te nemen. Later vroeg Timmer haar alsnog voor de ''Russische Bibliotheek'' te komen werken, maar Schot weigerde. Timmer gaf tijdens de oorlog echter ook Russische les aan [[Sal Tas]], een joodse [[SDAP|SDAP’er]].
Na de Tweede Wereldoorlog begon hij met Geert van Oorschot de ''Russische Bibliotheek''. De eerste [[Literair vertaler|literaire vertaling]] van Timmer, van het boek ''Afgunst'' van [[Joeri Oljesja]] verscheen in 1947. Onder Timmers hoofdredactie van de ''Russische Bibliotheek'' werden de Russische klassieke schrijvers uit de negentiende eeuw, zoals [[Anton Tsjechov]], [[Ivan Toergenjev]], [[Nikolaj Gogol]] en [[Fjodor Dostojevski]], vertaald in het Nederlands. Aan dit project namen twintig andere vertalers deel. Voor het eerst werd rechtstreeks vertaald uit de Russische taal en niet, zoals voorheen vaak gebeurde, uit de Engelse, Duitse of Franse vertaling. In totaal vertaalde Timmer zelf zestig titels. In 1963 kreeg hij de [[Martinus Nijhoff-prijs]] uitgereikt voor de vertaling van de negentiende-eeuwse Russische schrijvers. In
Na verloop van tijd ging Timmer een vijandige en kritische houding aannemen ten opzichte van zijn collega’s, waaronder de Slavisten [[Karel van het Reve]] en [[Tom Eekman]]. Dit wordt door sommigen{{Bron?||2011|03|12}} verklaard vanuit het feit dat Timmer dacht dat hij als autodidact minder serieus genomen werd dan zijn academische collega’s. De betekenis van zijn pionierswerk werd pas later erkend en met prijzen beloond. Hij zou daardoor eveneens zijn romantische verhouding tot Rusland en de Russische literatuur hebben onderdrukt.
| |||