Na diverse grensconflicten begon de oorlog op 25 juni 1950 met een invasie van Noord-Korea op het zuiden en eindigde op 27 juli 1953 met een [[wapenstilstand]], zonder dat een echte winnaar tevoorschijn was gekomen. De nieuwe scheidslijn kwam nabij de 38e breedtegraad te liggen. Er is sindsdien geen [[vredesverdrag]] gesloten, waardoor het conflict formeel nog steeds voortduurt. De Koreaanse Oorlog wordt beschouwd als een onderdeel van de [[Koude Oorlog]].
== Aanloop ==
ze zijn allemaal eig gwn nikkers en ze moeten stoppen
[[Korea]] was sinds 1905 een [[protectoraat]] van Japan en werd in 1910 door dit land geannexeerd. Na de [[Tweede Wereldoorlog]] werd het noorden bezet door de Sovjet-Unie en het zuiden door de Verenigde Staten. De 38e breedtegraad vormde de grens. De bedoeling was om beide delen te herenigen tot één Korea. Aan het einde van de bezetting door de twee grote mogendheden, in 1948, kreeg Noord-Korea echter een [[communisme|communistische]] regering en werd in Zuid-Korea een prowesters bestuur gevestigd. In 1948 verlieten de Sovjettroepen het schiereiland, en in 1949 de Amerikanen.
en stink chinezen-noa
Noord-Korea werd daarbij gesteund door de Sovjet-Unie en Zuid-Korea kreeg bijstand van de Verenigde Staten voor zijn anticommunistische opstelling. Van een vreedzaam samenzijn kon geen sprake meer zijn, waarop beide delen het andere deel met militair geweld wilden onderwerpen. In Zuid-Korea waren tussen de 1.000 en 5.000 communistische guerilla's actief, en vanaf augustus 1949 vonden confrontaties aan de grens plaats, die meestal in het voordeel van Noord-Korea werden beslist. [[Kim Il-sung]] meende dat de bevolking hem met open armen als bevrijder zou ontvangen en dat het Zuid-Koreaanse leger geen partij voor zijn troepen zou zijn. Kim il-Sung verzocht [[Jozef Stalin]] al in 1949 om toestemming voor een aanval op het zuiden, iets wat deze vooralsnog weigerde omdat hij escalatie wilde voorkomen.
Ondertussen steunde Noord-Korea de communistische troepen in de [[Chinese burgeroorlog]], onder andere door hen toe te staan op Noord-Koreaans gebied bases in te richten en met materieel en mankracht. [[Mao Zedong|Mao]] stuurde als wederdienst 50 tot 70.000 veteranen van Koreaanse afkomst naar Korea om het Noord-Koreaanse leger te versterken. Het Chinese regime zag de Verenigde Staten en diens bondgenoten als de grootste bedreiging en moedigden communistische machtsovernames in landen in de nabijheid van China aan.
In 1950 meende Stalin dat de geostrategische situatie in zijn voordeel was veranderd: Mao zat stevig in het zadel in China, en de Sovjet-Unie bezat inmiddels ook kernwapens. Bovendien hadden de Amerikanen niet direct in China ten voordele van de Nationalisten geïntervenieerd, en Korea werd gezien als van mindere strategische waarde dan China. In april 1950 gaf Stalin Kim il-Sung toestemming, op voorwaarde dat Mao indien nodig zou intervenieren. Stalin maakte van meet af aan duidelijk dat er geen Sovjettroepen bij gevechtshandelingen betrokken zouden raken. Mao ging (met tegenzin omdat China er nu zelf direct bij betrokken kon raken) akkoord en de voorbereidingen voor de oorlog werden opgevoerd. Om de vijand zand in de ogen te strooien en niet de agressor te lijken, stuurde Noord-Korea diplomaten met een vredesaanbod naar het zuiden en riep het op tot verkiezingen in heel Korea. [[Syngman Rhee]], president van Zuid-Korea weigerde dit en Zuid-Koreaanse troepen begonnen de Noord-Koreanen aan de grens te provoceren. Rhee meende dat zijn leger het noorden gemakkelijk zou kunnen veroveren. Toch waren de Zuid-Koreanen en de Amerikanen niet voorbereid, omdat er al zo vaak conflicten hadden plaatsgevonden, dat ze meenden dat het ook deze keer met een sisser zou aflopen. Hierdoor lieten ze zich verrassen.
