Emiel Van Thielen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
[[File:Emiel Van Thielen.jpg|thumb|]]
 
'''Emiel Victor Van Thielen''' alias '''Max Günther''' ([[Antwerpen (stad)|Antwerpen]], [[2 maart]] [[1895]] – ?, na 1944) was een Belgisch [[collaborateur]] in de Eerste en de Tweede Wereldoorlog. Als [[Vertrouwensman (Tweede Wereldoorlog)|Haupt-V-Mann]] van de [[Sicherheitspolizei und SD|Sipo-SD]] in België en Noord-Frankrijk organiseerde hij informanten en infiltranten voor de repressie van het [[Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog|verzet]], in het bijzonder de communisten. Zijn dodelijke optreden in de martelkamer van [[Opvangkamp Breendonk]] bezorgde hem een trieste reputatie en een tweede veroordeling – postuum of ondergedoken – tot de [[doodstraf]].
 
== Leven ==
Van Thielen was een [[Activisme (België)|activist]] die in de [[Eerste Wereldoorlog]] landgenoten verklikte aan de Duitse bezetter. Hij vluchtte eind 1918 het land uit en zou een zestal jaar op zee hebben gevaren. Het Antwerpse [[Hof van Assisen]] veroordeelde hem op 20 december 1927 bij [[Verstek (procesrecht)|verstek]] tot de doodstraf wegens diefstalverraad en verraad. In Duitsland zou Van Thielen gesympathiseerd hebbendiefstal met het [[communisme]], wat hem in elk geval niet verhinderde in 1933 toe te treden tot de [[NSDAP]]geweld. Onder het nazibewind kwam hij in dienst van de politie in [[Hamburg]]. Inmiddels tot Duitser [[Naturalisatie|genaturaliseerd]], stapte hij in 1937/38 over naar de lokale [[Gestapo|Staatspolizei]], waar hij zich bezighield met het opsporen van communisten. Het onderzoek naar de sabotageacties van de [[Wollweberorganisatie]] bracht hem undercover terug naar Antwerpen en ook naar Rotterdam.
 
In Duitsland nam Van Thielen de schuilnaam Max Günther aan. Hij zou gesympathiseerd hebben met het [[communisme]], wat hem in elk geval niet verhinderde in 1933 toe te treden tot de [[NSDAP]]. Inmiddels tot Duitser [[Naturalisatie|genaturaliseerd]], kwam hij onder het nazibewind in dienst van de Kriminalpolizei in [[Hamburg]]. In 1937/38 stapte hij over naar de lokale [[Gestapo|Staatspolizei]], waar hij zich bezighield met het opsporen van communisten. Voor een onderzoek naar de sabotageacties van de [[Wollweberorganisatie]] ging hij undercover in Rotterdam en Antwerpen wonen.
Onder de [[België in de Tweede Wereldoorlog|Duitse bezetting van België]] zette Van Thielen deze missie aanvankelijk verder voor het ''Sonderkommano Kraus'', officieel gevormd op 25 september 1940. Vermoedelijk tegen het jaareinde werd hij gehecht aan de [[Sicherheitspolizei und SD|Sipo-SD]]. Tijdens de oorlogsjaren gebruikte hij in zijn oude vaderland de schuilnaam Max Günther. Hij was rechtstreeks afgevaardigd door het Berlijnse [[Reichssicherheitshauptamt]] en kwam dus niet voor op het organigram van de [[Gestapo]]. Van Thielen genoot de bescherming van de Brusselse Gestapochef [[Franz Straub]]. Als [[Vertrouwensman (Tweede Wereldoorlog)|Haupt-V-Mann]] voor België en Noord-Frankrijk stond hij aan het hoofd van een legertje [[infiltrant]]en ''(V-Leute)''. Op basis van zijn informatie werden klopjachten en razzia's gehouden in het hele land, in het bijzonder tegen communisten. In juni 1941 was Van Thielen de spilfiguur in de anticommunistische [[Operatie Sonnenwende (België)|Operatie Sonnenwende]], die tot een 300 arrestaties leidde. Hij was zelf aanwezig bij de ondervragingen onder tortuur in het [[Fort van Breendonk]], waar hij een sinistere reputatie had. In januari 1942 richtte hij een ''Ermittelungsdienst'' op om informatie te vergaren over verdachten en sollicitanten. Op grond van zijn informatie over het communistische verzet volgden arrestatiegolven in Antwerpen, Mechelen, Brussel, Charleroi en Leuven (voorjaar 1944). Op het einde van de oorlog hield hij zich bezig met represailles door de [[Zwarte Brigade]] van het VNV in Limburg, waarbij 80 partizanen werden opgepakt.
 
Onder de [[België in de Tweede Wereldoorlog|Duitse bezetting van België]] zette Van Thielen deze missie aanvankelijk verder vooren alerteerde hij Hamburg op communistische sabotage. In antwoord hierop werd het ''Sonderkommano Kraus'' gevormd, officieel gevormd op 25 september 1940, met Van Thielen als lid. Vermoedelijk tegen het jaareinde werd hij gehecht aan de [[Sicherheitspolizei und SD|Sipo-SD]]. Tijdens de oorlogsjaren gebruikte hij in zijn oude vaderland de schuilnaam Max Günther. Hij was rechtstreeks afgevaardigd door het Berlijnse [[Reichssicherheitshauptamt]] en kwam dus niet voor op het organigram van de [[Gestapo]] in België. VanOp Thielenzijn bureau in Antwerpen genoot hij de bescherming van de Brusselse Gestapochef [[Franz Straub]]. Als [[Vertrouwensman (Tweede Wereldoorlog)|Haupt-V-Mann]] voor België en Noord-Frankrijk stond hijVan Thielen aan het hoofd van een legertje [[infiltrant]]en ''(V-Leute)''. Op basis van zijn informatie werden klopjachten en razzia's gehouden in het hele land, in het bijzonder tegen communisten. In juni 1941 was Van Thielenhij de spilfiguur in de anticommunistische [[Operatie Sonnenwende (België)|Operatie Sonnenwende]], die tot een 300 arrestaties leidde. Hij was zelf aanwezig bij de ondervragingen onder tortuur in het [[Fort van Breendonk]], waar hij een sinistere reputatie had. InSommige januari 1942 richtte hij een ''Ermittelungsdienst'' op om informatie te vergaren over verdachten en sollicitanten. Op grond van zijn informatiegevangenen overlieten het communistischeleven verzetbij volgdende arrestatiegolvenmishandelingen indoor Antwerpen,Van MechelenThielen, Brussel,die Charleroihij envaak Leuvenuitvoerde (voorjaar 1944). Opin het eindegezelschap van dezijn oorlogstadsgenoot hield hij zich bezig met represailles door de [[Zwarte Brigade]] van het VNV in Limburg, waarbij 80 partizanen werdenArmand opgepaktTilman.
Vlak voor de [[Bevrijding van de Duitse bezetting in België (Tweede Wereldoorlog)|Bevrijding]] verliet hij het land via [[Schinveld]]. Hij zou zijn teruggekeerd naar Hamburg. Na de finale overwinning van de geallieerden speurde het Belgische gerecht naar hem tot in Denemarken, doch vergeefs. Uiteindelijk gaf de Krijgsraad van Antwerpen hem op 9 juli 1949 de [[doodstraf]] bij [[Verstek (procesrecht)|verstek]]. Tenzij Van Thielens lijk anoniem tussen de puinen van het [[Derde Rijk]] lag, moet hij ergens onder een andere naam hebben voortgeleefd.
 
In januari 1942 richtte Van Thielen een ''Ermittelungsdienst'' op om informatie te vergaren over verdachten en sollicitanten. Op grond van zijn informatie over het communistische verzet volgden arrestatiegolven in Antwerpen, Mechelen, Brussel, Charleroi en Leuven (voorjaar 1944). Op het einde van de oorlog hield hij zich bezig met represailles door de [[Zwarte Brigade]] van het VNV in Limburg, waarbij 80 partizanen werden opgepakt. Vlak voor de [[Bevrijding van de Duitse bezetting in België (Tweede Wereldoorlog)|Bevrijding]] verliet hij het land via [[Schinveld]]. Hij zou zijn teruggekeerd naar Hamburg. Na de finale overwinning van de geallieerden speurde het Belgische gerecht naar hem tot in Denemarken, doch vergeefs. Uiteindelijk gaf de Krijgsraad van Antwerpen hem op 9 juli 1949 de [[doodstraf]] bij [[Verstek (procesrecht)|verstek]].<ref>De straf was uitgesproken voor inbreuken op de artikelen 118''bis'', 393, 398, 399, 400 van het [[Strafwetboek]] en ging vergezeld van een levenslang verval van rechten overeenkomstig artikel 123''sexies'' Sw.</ref> Tenzij Van Thielens lijk anoniem tussen de puinen van het [[Derde Rijk]] lag, moet hij ergens onder een andere naam hebben voortgeleefd.
 
== Vermelding in het proces tegen de Sipo-SD ==