Hemels Mandaat: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Arian Leune (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 10:
|Baohakka=|Hkhakka=|Dongguan=|Meixian=|twhakka=|Chaozhou=|Peng’im=|Minnan=|Mindong=|Sjang=|Gan=|Xiang=|Sich=|letterl=hemelse leven
|Anders=}}
Het '''Hemels Mandaat''' was de [[Legitimiteit (politiek)|legitimatie]] van de heerschappij van de Chinese keizers als de ''Zoon des Hemels'' (天子 ''tianzi''), door de Hemelhemel verkozen en gezegend, zolang hij [[deugd]]ig heerste. Als dit niet zo was dan gaf de Hemelhemel het mandaat aan iemand anders en werd deze keizer. Dit patroon van het verkrijgen en weer verliezen van het Hemels Mandaat werd voor het eerst gebruikt door de [[Zhou-dynastie|Zhou]], om zo hun machtsovername van de [[Shang-dynastie|Shang]] te rechtvaardigen.
 
Ook het [[recht van opstand]] en de daaropvolgende machtsovername van alle volgende dynastieën werd op deze manier gerechtvaardigd (正統 ''zhengtong'', ''gerechtvaardigde opvolging''). Volgens de [[Vierentwintig Geschiedenissen|officiële dynastieke standaardgeschiedenissen]] lijkt de geschiedenis van China dan ook een steeds terugkerend patroon te hebben, de [[Periodisering van de Chinese geschiedenis#Dynastieke cycli|dynastieke cyclus]]:
Regel 20:
* Een kortere of langere periode van instabiliteit breekt aan tot een nieuwe dynastie de macht grijpt.
 
In praktijk werd een verbeuring van het Hemels mandaatMandaat uitgelegd door misoogsten, natuurrampen, hongersnood, enz. als een manier van de Hemelhemel om te laten zien dat het tijd was voor een andere keizer. Hieruit volgde dan dat het volk in opstand kwam en de dynastie omver werd geworpen.
 
De stichter van de nieuwe dynastie kreeg dan het Hemels mandaat en gaf dat door aan zijn nakomelingen, totdat die het op hun beurt weer kwijtraakten.