Koninklijke Sphinx: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
redactie en aanvulling |
|||
Regel 45:
Zoals overal werkten er in de negentiende eeuw ook in de fabrieken van Regout kinderen. Een telling aldaar in 1869 kwam uit op 103 kinderen op ca. 2000 werknemers. Bijna twintig jaar later bleek tijdens de [[Parlementaire enquête naar de toestand in fabrieken en werkplaatsen|Arbeidsenquête van 1887]] in de gezamenlijke Maastrichtse fabrieken de helft van de vijfduizend arbeiders jong te zijn, namelijk tussen de twaalf en achttien jaar. Overigens werd het totale beeld van de arbeidsomstandigheden in de stad vertekend, doordat maar weinig arbeiders voor de commissie durfden te verschijnen, uit angst hun baan te verliezen.<ref>Ubachs/Evers (2005), p. 36: 'Arbeidsenquête 1887', pp. 279-280: 'kinderarbeid'.</ref>
Toen de Arbeidsenquête werd gehouden, was [[Petrus Laurentius Regout|Petrus (I) Regout]] al tien jaar dood en al langer niet meer betrokken geweest bij het beleid van zijn bedrijf. Dat hij persoonlijk een tegenstander van kinderarbeid was bleek, toen hij in januari 1870, vier jaar voor de invoering in 1874 van het door de Tweede Kamer volledig uitgeklede [[Kinderwetje van Van Houten]], verbood kinderen onder de twaalf jaar aan te nemen. De [[Le Courrier de la Meuse|Courrier de la Meuse]] meldde in januari 1870: '' "De heer Regout te Maastricht (heeft) het besluit genomen om geen kinderen meer in zijne fabriek op te nemen die hunne eerste Heilige Communie nog niet gedaan hebben." ''<ref> Overgenomen bericht in het dagblad 'Mercurius', 29 januari 1870.</ref> Toentertijd deed men de Eerste Communie op twaalfjarige leeftijd en werden kinderen van twaalf jaar en ouder als volwassen beschouwd. Omdat in Maastricht geen van de andere grote werkgevers - met name de Société Céramique en de papierfabriek van Lhoëst - iets voelde voor deze beperking zolang de twaalfjarige leeftijd niet verplicht werd gesteld door de overheid, heeft Regout dit initiatief na zes maanden vanwege de oneerlijke concurrentie moeten prijs geven.
Het [[Kinderwetje van Van Houten]] uit 1874 bracht inderdaad die verplichte 12-jarige leeftijd, al was de controle op de handhaving ervan zwak. Het is goed mogelijk dat ook in Maastrichtse fabrieken de wet aan het eind van de negentiende eeuw werd ontdoken. Pas de streng gecontroleerde uitvoering van de [[Leerplichtwet]] (1900), met verplicht onderwijs tot twaalf jaar, bracht hier verandering in.<ref>In 1928 werd de leerplicht uitgebreid tot dertien jaar, in 1941 tot 14 jaar.</ref> Leerplicht betekende overigens niet dat kinderen helemaal niet meer werkten. Pas de Arbeidswet van 1919 bevatte een verbod op elke vorm van arbeid in fabrieken door kinderen onder de 15 jaar, tenzij als vakantiebaantje en zonder nachtdienst. <ref>[https://www.parlement.com/id/vh8lnhrp1x0g/kabinet_ruijs_de_beerenbrouck_i_1918] tekst online.</ref>.<ref>[https://mestreechtersteerke.nl/pag-sphinx-16.htm 'Sphinx'] op ''mestreechtersteerke.nl''.</ref>
| |||