Barghawata: verschil tussen versies

De '''Barghwata''' waren de stichters van de eerste onafhankelijke islamitisch-Marokkaanse staat. De Barghwata waren een stammenverbond van [[Berbers]] uit het [[chaouia]]-gebied in het Westen van Marokko, in de omgeving van het huidige [[Rabat (Marokko)|Rabat]] en [[Casablanca (stad)|Casablanca]] ofwel [[Anfa]]. Na deel te hebben genomen aan de mislukte [[Grote Berberopstand|Berberopstand]] tegen de [[Omajjaden]] van de vroege 7e eeuw, slaagden zij erin om een onafhankelijke staat te stichten aan de Atlantische kust. In de vorm van de [[Idrisiden]] had het Barghawata-koninkrijk een buurstaat die veel machtiger was, maar waar het altijd haar onafhankelijkheidonafhankelijk van kon behoudenblijven. In de 11e eeuw heersten zij namens de [[Hammudiden]] over [[Tanger]] en [[Ceuta]]. De staat zou drie eeuwen blijven bestaan, tot de komst van de [[Almoraviden]] in de 11e eeuw.

Ondanks dit verlies, was de macht van de Arabieren in het Westen afgezwakt. Enkele jaren na het eindigen van de opstand, riepen de Barghawata van westelijk Marokko hun onafhankelijkheid uit. In het jaar 748-49 stond er onder de Barghawata een nieuwe leider op, Ṣāliḥ ibn Ṭarīf (748-749), die zijn vader opvolgde als koning van het jonge en kleine Berberrijk. Deze Ṣāliḥ ibn Ṭarīf beweerde een profeet te zijn en begon met het prediken van een eigenaardige vorm van de [[Islam]]. Dit geloof werd door zijn opvolgers overgenomen en zou, gedurendevoor haarzolang bestaanhet bestond, de belangrijkste religie blijven in het koninkrijk. Het kleine koninkrijk had een sterk defensief karakter en kende een rijke handelstraditie. Kort na de onafhankelijkheid van de Barghawaten, ontstonden verschillende onafhankelijke koninkrijken in Marokko: [[Sijilmasa]], [[Nekor]] en de [[Idrisiden]].