Anton van Orléans (1824-1890): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 5:
Anton van Orléans was de zesde en jongste zoon van koning [[Lodewijk Filips van Frankrijk]] uit diens huwelijk met [[Marie Amélie van Bourbon-Sicilië|Maria Amalia van Bourbon-Sicilië]], dochter van koning [[Ferdinand I der Beide Siciliën]]. Na de troonsbestijging van zijn vader in 1830 kreeg hij de titel van hertog van [[Montpensier]].
In 1842 werd hij luitenant in het derde [[artillerie]]regiment van het Franse leger en op 17 november 1843 kreeg hij de graad van kapitein in het 7e [[infanterie]]regiment, aan het hoofd van het 7e bataljon. In 1844-1845 nam Anton deel aan meerdere veldtochten in [[Algerije]]. Hij onderscheidde zich in de Slag bij [[Biskra]], waarna hij op 24 juni 1844 door zijn vader onderscheiden werd met het [[Legioen van Eer]], en werd op 8 augustus 1844 benoemd tot hoofd van het [[eskadron]], op 22 maart 1845 gevolgd door zijn benoeming tot luitenant-kolonel. Hij onderscheidde zich ook nog in de strijd tegen de [[Kabylië|Kabylen]]. Na zijn periode in Algerije ondernam hij in 1845 samen met zijn secretaris en vriend Antoine de Latour een reis door het [[Midden-Oosten]], [[Griekenland]], [[Turkije]] en [[Egypte (land)|Egypte]]. Op 13 augustus 1846 werd de hertog van Montpensier verheven tot kolonel en op 11 september datzelfde jaar benoemde zijn vader hem tot [[veldmaarschalk]] en commandant van de artillerie in [[Vincennes (Frankrijk)|Vincennes]].
Rond die tijd sloten [[Koninkrijk Frankrijk (1830-1848)|Frankrijk]] en [[Groot-Brittannië]] een verdrag rond het huwelijk van de twee dochters van koning [[Ferdinand VII van Spanje]]. De oudste, koningin [[Isabella II van Spanje|Isabella II]], werd uitgehuwelijkt aan haar neef [[Frans van Assisi van Bourbon]], terwijl jongste dochter [[Luisa Fernanda van Spanje|Luisa Fernanda]] (1832-1897) beloofd werd aan de hertog van Montpensier. Op 10 oktober 1846 traden beide echtparen in het huwelijk.
[[File:Antoine d'Orléans Duque Montpesier.jpg|thumb|left|Foto van Anton van Orléans, circa 1860.]]
Na de [[Februarirevolutie (1848)|Februarirevolutie]] van 1848 en de abdicatie van koning Lodewijk Filips van Frankrijk volgde Anton zijn ouders naar [[Groot-Brittannië]]. Later verhuisde hij met zijn echtgenote naar het Spaanse [[Sevilla (stad)|Sevilla]]. Op 5 augustus 1858 werd de hertog van Montpensier door koningin Isabella II benoemd tot grootcommandant in de [[Orde van Calatrava]] en kapitein-generaal van het Spaanse leger. Op 10 oktober 1859 volgde zijn promotie tot [[infant]] van Spanje.
Begin juli 1868 ontdekte de Spaanse regering een samenzwering van voornamelijk hogere officieren, waarbij koningin Isabella II afgezet zou worden en de hertog van Montpensier op de Spaanse troon zou worden geplaatst. Vervolgens werd hij gedwongen om al zijn Spaanse titels op te geven en moest hij in ballingschap gaan naar [[Lissabon]]. Toen Isabella in september dat jaar na de [[Spaanse revolutie van 1868]] effectief werd afgezet, keerde Anton terug naar Sevilla.
Vervolgens koesterde Anton de hoop om de nieuwe koning van Spanje te worden. Zijn kansen waren echter gering, gezien zijn impopulariteit bij de bevolking. De eerzuchtige hertog verspeelde zijn kansen helemaal toen hij op 12 maart 1870 in [[Tweegevecht|duel]] ging met [[Hendrik van Bourbon (1823-1870)|Hendrik van Bourbon]], de hertog van Sevilla en lid van de Spaanse koninklijke familie, die een beledigend pamflet tegen hem had gepubliceerd. Bij het duel schoot Anton Hendrik van Bourbon dood, waarna hij op 13 april 1870 door de oorlogsraad veroordeeld werd tot een maand celstraf en een boete van 30.000 francs. Hij maakte dan ook geen enkele kans toen de [[Cortes Generales|Cortes]] in september 1870 een nieuwe koning koos en behaalde amper 27 stemmen. De winnaar was prins [[Amadeus I van Spanje|Amadeus van Savoye]], die vervolgens onder de naam Amadeus I koning van Spanje werd. Anton weigerde de nieuwe koning trouw te zweren en werd als gevolg verbannen naar het militair fort op [[Minorca]]. Kort nadien verloor hij ook al zijn militaire graden en werd hij uitgesloten uit het leger. In 1871 verhuisde hij naar Frankrijk, waar hij zich verzoende met de in ballingschap gestuurde koningin Isabella II.
In 1873 abdiceerde koning Amadeus I van Spanje en werd de [[Eerste Spaanse Republiek]] uitgeroepen. De republiek was geen succes en reeds in 1874 werd de monarchie hersteld, met Isabella's zoon [[Alfons XII van Spanje|Alfons XII]] als nieuwe koning. Een jaar later, in 1875, verleende Alfons XII Anton het recht om terug te keren naar Spanje, waar hij tot aan zijn dood zou blijven. In 1878 werd de Spaanse koning zijn schoonzoon, toen hij huwde met Antons dochter [[Maria de las Mercedes van Orléans|Maria de las Mercedes]]. Op 9 december 1888 werd hij door koning [[Umberto I van Italië]] nog benoemd tot hertog van [[Galliera]].
| |||