Van de huisvesting van Sphinx-arbeiders resteren nog schaarse voorbeelden aan de Herbenusstraat (met jaarsteen "R.P. 1882", mede gefinancierd door Petrus II Alexander Regout)<ref>[https://www.breurhenket.com/helstraat.htm 'Van Helstraat tot Herbenusstraat te Maastricht - een tijdsbeeld. Militairen, industrie en wonen'] op website ''breurhenket.com''.</ref> en Achter de Barakken (ca. 1950). De door Petrus I Regout in 1864 gebouwde [[Cité Ouvrière]] in de arbeiderswijk [[Boschstraatkwartier|Boschstraat-Oost]] is al in 1928 ontruimd, in 1919 verkocht aan de gemeente Maastricht, in 1928 ontruimd en in 1938 gesloopt.<ref>De rest van de wijk volgde in de jaren 1970, toen het hele gebied plat ging en vervolgens met nieuwe woningen werd volgebouwd.</ref> Het door [[Petrus Alexander Hubertus Regout|Petrus II Regout]] in 1881 gebouwde [[Quartier Amélie]] ([[Maastrichts]]: "Krejjedörp") nabij de [[Spoorbrug Maastricht|Spoorbrug]] werd bij een bombardement in 1944 grotendeels verwoest en daarnahet restant later gesloopt.<ref>Martin (2000), pp. 230-231.</ref>
Wel bewaard bleven de diverse huizen en landgoederen in en rondom Maastricht, die Petrus Regout voor zichzelf en zijn zonenkinderen liet (ver)bouwen. Voorbeelden zijn de voormalige [[Refugie van Hocht]] aan de Boschstraat 45, die hij in 1861 aankocht en intern liet verbouwen, het buitenhuis [[Kasteel Vaeshartelt|kasteel Vaeshartelt]] en de villa's Klein Vaeshartelt, [[Mariënwaard#La Petite Suisse|La Petite Suisse]] en [[Villa Canne|Canne]]. Andere huizen die resteren, maar eerst na het overlijden van de stamvader (1878) zijn aangekocht, gebouwd, of via huwelijken verworven, zijn [[Villa Kruisdonk]], [[kasteel Meerssenhoven]], [[kasteel Hoogenweerth]] en [[kasteel Bethlehem]].<ref>Van den Boogard/Minis (2001), pp. 97, 104-105, 139, 141, 143-145.</ref>
