10.244
bewerkingen
Slag bij Staunton River Bridge: verschil tussen versies
k
enkele aanpassingen
k (Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck. Help mee!, replaced: erop uit → eropuit met AWB) |
k (enkele aanpassingen) |
||
|
| combatant1=<center>[[Bestand:US flag 48 stars.svg|40px]]<br />[[Verenigde Staten|Verenigde Staten van Amerika]]</center>
| combatant2=<center>[[Bestand:Second national flag of the Confederate States of America.svg|40px]]<br />[[Geconfedereerde Staten van Amerika]]</center>
| commander1=[[James H. Wilson|James Harrison Wilson]]<br />[[August
| commander2=[[William Henry Fitzhugh Lee]]<br />Benjamin
| strength1=5.000<ref name=cwsac>[http://www.nps.gov/hps/abpp/CWSII/VirginiaBattlefieldProfiles/Staunton%20River%20Bridge%20to%20Swift%20Creek.pdf CWSAC Report Update]</ref>
| strength2=4.100<ref name=cwsac/>
{{Zijbalk Richmond-Petersburgveldtocht}}
De '''Slag bij Staunton River Bridge''' vond plaats op [[25 juni]] [[1864]] in [[Halifax County (Virginia)|Halifax County]], [[Virginia (staat)|Virginia]] en [[Charlotte County (Virginia)|Charlotte County]], [[Virginia (staat)|Virginia]] tijdens de [[Amerikaanse Burgeroorlog]]. De slag maakt deel uit van de Noordelijke Wilson-
==Achtergrond==
In juni [[1864]] nam de Zuidelijke generaal [[Robert E. Lee]], bevelhebber van het [[Army of Northern Virginia]], het bevel op zich van de verdediging van Petersburg en Richmond. Tegenover zich had hij de Noordelijke legers aangevoerd door luitenant-generaal [[Ulysses S. Grant]]. Voor hun bevoorrading waren de Zuidelijken afhankelijk van de spoorwegen ten zuiden en ten westen Petersburg en Richmond.
Daarom stuurde Grant de Noordelijke cavalerie eropuit om de spoorwegen onklaar te maken. Op [[22 juni]] vertrokken 5.000 cavaleristen en 16 stukken bereden artillerie, onder leiding van de brigadegeneraals [[James H. Wilson|James Harrison Wilson]] en [[August
==De slag==
De Staunton River Bridge loopt vanuit het
Farinholt wist dat er Noordelijke verkenners in de buurt waren. Daarom liet hij op regelmatige tijdstippen een trein rijden met enkele soldaten om de indruk te wekken dat hij voortdurend versterkingen kreeg. Ook de lokale bevolking hielp een handje. Mevrouw Nancy Mcphail, echtgenote van een lokale boer, overdreef het aantal aanwezige Zuidelijke soldaten toen er Noordelijke verkenners aan haar deur stonden. Volgens haar waren er 10.000 Zuidelijken aanwezig in plaats van de 938 die er in werkelijkheid waren.
Naast zijn 938 soldaten beschikte Farinholt over twee aarden borstweringen op de zuidelijke oever van de rivier. Daarin had hij zijn zes kanonnen opgesteld, twee in de westelijke borstwering en 4 in de oostelijke borstwering langs de spoorweg. Hij had ook verschillende schuttersputten laten aanleggen tussen de brug en de borstweringen.
De Noordelijken arriveerden rond 15.45u op ongeveer 1,5 km van de Zuidelijke stellingen, net buiten het bereik van Farinholts artillerie. Kautz liet zijn manschappen afstijgen en zij rukten te voet op naar de brug vanuit oostelijke en westelijke richting.
Kolonel Robert M. West, die met zijn manschappen vanuit westelijke richting de Zuidelijke stellingen naderde, probeerde de brug snel te veroveren. Hij hoopte het lang genoeg te kunnen behouden om de brug in brand te steken. Ondertussen bereikte de Noordelijken een drainagegracht op ongeveer 150 m van de brug. Vandaar uit vielen ze de vijand verschillende keren zonder succes aan. Tegen de avond arriveerde de Zuidelijke cavalerie van Rooney Lee. Lee viel de Noordelijke stellingen aan in de rug. Wilson trok zich rond middernacht terug.
De volgende morgen stuurde Farinholt soldaten naar de verlaten Noordelijke stellingen. Er werden
De succesvolle verdediging van de brug hield de Richmond and
==Bronnen==
* [http://www.nps.gov/civilwar/search-battles-detail.htm?battleCode=va113 Staunton River Bridge, Battle Detail, The Civil War, National Park Service] – beschrijving van de slag
* [http://www.nps.gov/hps/abpp/CWSII/VirginiaBattlefieldProfiles/Staunton%20River%20Bridge%20to%20Swift%20Creek.pdf CWSAC Report Update]
* Longacre, Edward G., ''Lincoln's Cavalrymen: A History of the Mounted Forces of the Army of the Potomac'', Stackpole Books, 2000, ISBN 0-8117-1049-1.
| |||