The Rime of the Ancient Mariner: verschil tussen versies

:''en alle planken krimpen

:''Water, water, overal,

 

De zeeman, die als teken van boetedoening de dode albatros om zijn nek dient te dragen, is de enige op het schip die niet omkomt van dorst. Als hij in een halfdelirische toestand een aantal waterslangen zegent, valt de albatros van zijn nek en wordt zijn schuld uitgewist. Het schip komt op miraculeuze wijze in de thuishaven aan waar de zeeman de absolutie krijgt van een heremiet. Vanaf dan zwerft hij rusteloos de wereld rond om aan iedereen zijn verhaal te vertellen.