Versie van 11 mei 2019 14:33 bewerken ErikvanB (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 548.640 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 14 okt 2019 15:58 bewerken ongedaan maken Toth (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Uitgezonderden van IP-adresblokkades, Terugdraaiers 181.891 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 21: \| interlandteam = \| interlandwedstrijden(goals) = \| trainersjaren = 1994–1998<br>2001–2002<br>2002–2007<br>2007–2008<br>2008–2013<br>2013–2016<br>~~2016–~~2016–2019<br>2019– \| getraindeclubs = l'ASCE <br>[[AS Saint-Étienne\|Saint-Étienne]] <br>[[Dijon FCO]] <br> [[Le Mans FC\|Le Mans]] <br> [[Lille OSC]] <br>[[AS Roma]] <br>[[Olympique Marseille]]<br>[[Olympique Lyonnais\|Olympique Lyon]] \| landupdate = }} Regel 28: == Spelerscarrière == Garcia begon zijn spelersloopbaan bij [[Lille OSC]],. ~~hij~~Hij speelde er twee jaar in de jeugd en vier jaar in het eerste team. Zijn eerste doelpunt maakte hij in Parijs tegen [[Paris Saint-Germain]]. Na Lille vertrok Garcia naar [[SM Caen]], onder coach [[Robert Nouzaret]] en [[Daniel Jeandupeux]]. In 1991 verkoos hij een overgang naar [[FC Martigues]] boven een langer verblijf in Caen. Aanhoudende rug- en knieblessures leidden ertoe dat Garcia al in 1992 ~~(hij~~op ~~was~~zijn ~~pas 28 jaar)~~28e moest stoppen met [[betaald voetbal]]. == Trainerscarrière == Garcia ~~startte~~begon als trainer bij Corbeil-Essonnes in de [[Division d'Honneur]] met nog twee resterende maanden in het seizoen. Hij voorkwam degradatie met de club. In de seizoenen die hierop volgden eindigde Corbeil een keer in de middenmoot en een keer zelfs als tweede. In 1994 verhuisde Garcia naar de club Île-de-France als speler-coach. Tussen 1996 en 1998 was hij nog alleen hoofdcoach. Eind jaren 90 was Garcia twee jaar [[fysiotherapeut\|fysio]]. Daarna werd hij [[scout (talent)\|scout]] bij [[AS Saint-Étienne]]. Uiteindelijk werd hij gepromoveerd tot assistent-coach. In 2001 werd Garcia zelfs hoofdcoach bij Saint-Étienne toen [[John Toshack]] opstapte. Met Saint-Étienne [[Frans voetbalkampioenschap 2000/01\|degradeerde]] hij in 2001 naar de [[Ligue 2]], waarvoor hij in augustus dat jaar werd ontslagen. In 2002 kreeg Garcia pas zijn trainersdiploma. Op 21 mei 2002 werd Garcia gecontracteerd door [[Dijon FCO]]. Hij hielp de club naar de subtop in de Ligue 2 en haalde de halve finale van de [[Coupe de France (voetbal)\|Coupe de France]]. In juni 2007 werd hij voor één seizoen coach bij [[Le Mans FC]]. Hij eindigde als negende in de [[Ligue 1]] in het [[Ligue 1 2007/08\|seizoen 2007/08]] en haalde de halve finale van de [[Coupe de la Ligue]]. Op 18 juni 2008 ontbond Garcia zijn contract om aan te sluiten bij [[Lille OSC]], de club waar hij zijn spelerscarrière was begonnen. Hij veranderde het voorzichtige voetbal van de vorige coach [[Claude Puel]] in aanvallend voetbal en gaf veel speeltijd aan de jeugd, zo ook aan [[Eden Hazard]]. Op 2 juni 2009 werd Garcia ontslagen, ondanks dat hij de club naar de [[UEFA Europa League\|Europa League]] en aan de beste seizoensfinish in drie jaar (vijfde) had geholpen. De oorzaak was een meningsverschil tussen bestuurslid [[Xavier Thuilot]] en Garcia. Thuilot stapte echter een maand later zelf op en Garcia werd door voorzitter [[Michel Seydoux]] weer aangesteld als coach. In [[Ligue 1 2009/10\|seizoen 2009/10]] eindigde Lille nog hoger dan het jaar ervoor: als vierde. In het [[Ligue 1 2010/11\|seizoen 2010/11]] won Lille zijn eerste prijs in 55 jaar, de [[Coupe de France (voetbal)\|Coupe de France]]. In de finale versloeg het Paris Saint-Germain en in dezelfde maand verzekerde Lille zich ook van het landskampioenschap, door een 2-2-gelijkspel tegen opnieuw Paris Saint-Germain. Garcia won de prijs van beste Ligue 1-coach in dat seizoen. Regel 48: {{Appendix}} {{Navigatie selectie Olympique ~~Marseille~~Lyonnais}} {{DEFAULTSORT:Garcia, Rudi}}

Rudi Garcia: verschil tussen versies