Hoofdreeksster type O: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
Een '''
==
[[Bestand:O5v-spectre.png|thumb|left|upright=1.2|Spectrum van een O5V ster.]]
Aan het begin van de 20e eeuw, toen de MK-classificatie werd ontworpen, waren de sterren 15 Monocerotis (O7 V) en 10 Lacertae (O9 V) bepalend voor het afbakenen van de type O hoofdreeksster. Dit is sindsdien niet meer veranderd.
In de Morgan-Keenan-Kellerman (MKK) "Yerkes" atlas uit 1943 stonden type O voor het afbakenen van het type tussen O5 en O9, met alleen gedeelde lichtkrachtklassen voor de O9 typen. De twee MKK O9 V standaarden waren [[Nair al Saif]] en 10 Lacertae. De herziene Yerkes standaarden (MK), in 1953 gepresenteerd in Johnson & Morgan, hadden geen veranderingen voor de O5 tot O8 typen en gaven vijf O9V standaarden: ([[HD 46202]], [[HD 52266]], [[HD 57682]], [[14 Cephei]] en 10 Lacertae) en 3 O9,5 V standaarden: ([[HD 34078]], [[Sigma Orionis]], [[Zeta Ophiuchi]]). In 1973 kwam er een belangrijke revisie van spectraalklasse door Morgan & Keenan met herziene standaarden voor O4 tot O7, met wederom geen halve waarden in de standaarden van lichtkracht klassen. In deze herziene versie waren de scherpe standaarden voor O9 V 10 Lacertae en voor O9,5 V werd het Sigma Orionis.
Type O sterren met een hetere onderklasse dan O5 werden niet met standaarden gedefinieerd tot de jaren 70 van de twintigste eeuw. De spectraal atlas van Morgan, Abt & Tapscott uit 1978 gaf de volgende reeks sterren als de type O hoofdreeksster standaarden: [[HD 46223]] (O4 V), [[HD 46150]] (O5 V), [[HD 199579]] (O6 V), [[HD 47839]] (O7 V), [[HD 46149]] (O8 V), en HD 46202 (O9 V). In 1990 brachten Walborn & Fitzpatrick de eerste digitale atlas uit van spectra van type OB sterren, sterren uit een [[sterassociatie]], met daarbij inbegrepen een hoofdreeks standaard voor O3 V, ([[HDE 303308]]). Spectraalklasse O2 werd vastgesteld in Walborn et al. in 2002 met de ster [[BI 253]], die vanaf toen dienst doet als de standaard voor de O2 V klasse. Ze herzagen de definitie van ster HDE 303308, nu als een standaard voor O4 V. De nieuwe O3 V standaarden werden toen [[HD 64568]] en [[LH 10-3058]].
==Eigenschappen==
Dit zijn zeldzame hemellichamen; naar schatting zijn er niet meer dan 20.000 type O hoofdreekssterren in de gehele [[Melkweg (sterrenstelsel)|Melkweg]], ongeveer 1 op de 10.000.000 stuks. Type O hoofdreekssterren hebben een massa tussen 15 en 90 zonsmassa met een [[effectieve temperatuur|oppervlaktetemperatuur]] tussen 30.000 en 50.000 [[Kelvin (eenheid)|K]]. De [[bolometrische correctie|bolometrische lichtkracht]], de totale uitgestraalde energie, ligt tussen 30.000 en 1.000.000 maal die van de zon (''L''<sub>☉</sub>). De straal van deze ster blijft bescheiden met 10 (''R''<sub>☉</sub>) maal zo groot als de zon. De [[absolute helderheid|absolute magnitude]], de lichtkracht op bepaalde golflengten, strekt van ongeveer -4, 3.400 maal zo sterk als de Zon, tot zo'n -5,8, wat 18.000 keer zo sterk is als onze Zon.
Type O hoofdreekssterren zijn erg jonge sterren, niet meer dan slechts een paar miljoen jaar oud. In ons sterrenstelsel hebben ze allemaal een hoog [[metaal (astronomie)|metaalgehalte]], ongeveer twee keer zo hoog als de Zon. De type O hoofdreekssterren in de [[Grote Magelhaense Wolk]], met een lager metaalgehalte, hebben een stuk hogere temperaturen, waarvoor de meest voor de hand liggende oorzaak minder massaverlies is. De krachtigste type O hoofdreekssterren hebben een snelheid
van massaverlies van meer dan een miljoenste zonnemassa per jaar. De zwakste O typen daarentegen verliezen vele malen minder dan dat. De [[sterrenwind]] heeft een [[eindsnelheid]] rond de 2000 kilometer per seconde.
==Vooraanstaande type O hoofdreekssterren==
* [[Theta Muscae]] is een dubbelster bestaand uit 3 sterren waarvan de type O hoofdreeksster het meeste zichtbare licht produceert.
* [[9 Sagittarii]] is een [[spectroscopische dubbelster]] bestaand uit een type O3,5V en een O5,5V, samen is dit de meest lichtsterke ster in de [[Lagunenevel]].
* [[Alniyat]], een type O9,5V ster.
* [[Theta1 Orionis C]] is de meest felle ster in het Trapezium in de [[Orionnevel]], een O6V ster met een zwakkere spectroscopische begeleider.
* [[Zeta Ophiuchi]], een O9,5V ster, met een schijnbare magnitude van 2,57, de op twee na meest felle ster in het sterrenbeeld [[Slangendrager]].
{{Appendix|2=
* {{Bronvermelding anderstalige Wikipedia|taal=en|titel=O-type main-sequence star|oldid=909555350|datum=20190921|sectie=}}
{{References}}
}}
{{Navigatie sterren}}
[[Categorie:type O-hoofdreeksster]]
| |||