De ligatuur behoort niet tot [[ASCII (tekenset)|ASCII]] noch tot een van de [[ISO 8859]] [[code (representatie van gegevens)|karaktercoderingen]], en dus wordt de digraaf meestal als een ''i'' gevolgd door een ''j'' gecodeerd. De ligatuur bestaat wel in [[Unicode]], in Latin Extended-A, als de karakters IJ (U+0132) en ij (U+0133).<ref>Unicode code charts. [http://www.unicode.org/charts/PDF/U0100.pdf Range 0100–017F: Latin Extended-A]</ref> Deze karakters worden als compatibiliteitsdecomposeerbare karakters beschouwd. Ze zijn opgenomen wegens compatibiliteit en round-trip converteerbaarheid met enkele oudere coderingsmethodes. Het gebruik ervan wordt afgeraden.<ref>Unicode. ''The Unicode standard'', Version 4.0. 2003. [http://www.unicode.org/versions/Unicode4.0.0/ch03.pdf Chapter 3], p. 71–72.</ref> Zelfs met Unicode beschikbaar, verdient de codering in 2 aparte letters de voorkeur.<ref name="scripts.sil.org"/><ref name="eu" />
De ligatuur behoort niet tot een van de [[ISO 8859]] [[code (representatie van gegevens)|karaktercoderingen]], en dus wordt de digraaf meestal als een ''i'' gevolgd door een ''j'' gecodeerd.
[[HyperText Markup Language|HTML]] bevat de codes &#306; (IJ) en &#307; (ij).
