Skipiste: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Figuuronderschrift van figuur 1 verhelderd.
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
[[Bestand:Airforce skiing at keystone colorado.jpg|thumb|250px25px|Een snowboarder (links) en een skiër (rechts) op een skipiste]]
[[Bestand:Green piste Bissac in Flaine.jpg|thumb|250px|Bordje van een [[groene piste]] in [[Flaine]], [[Frankrijk]]]]
[[Bestand:Red piste Fred in Flaine.jpg|thumb|250px25px|Bordje ter aanduiding van een [[rode piste]]]]
Een '''skipiste''' of '''piste''' is een gemarkeerde zone waarin men kan [[skiën]] in een [[skigebied]]. Meestal heeft men met [[piste-onderhoudsmachine]]s de [[sneeuw]] bewerkt of samengedrukt zodat een redelijk veilige, stabiele sneeuwmantel ontstaat waarop men zonder veel problemen kan skiën. Buiten de pistemarkering kan de kans op [[lawine]]s vele malen groter zijn.
 
[[Alpineskiën]] doet men op pistes, Noords skiën op [[loipe]]s.
 
In een skigebied met alpiene pistes vindt men ook [[Fun-parks]] terug voor de snowboarder en de freestylers.
Regel 15:
Voor voetgangerspaden gebruikt men dikwijls gele aanduidingen.
 
* Geen kleur of [[witrood]]: babypistes, gewoonlijk de piste waarop de skischool met de kleuters een skicrèche organiseert, of met de jongste kinderen de eerste lesjes houdt of een familie piste.
* [[Groene piste|Groen]]: Dit is de gemakkelijkste piste. Hierin zitten enkele korte hellingen maar in het algemeen is dit een platte piste. Sommige groene pistes worden aangeduid met een groen-gele aanduiding, dat wijst erop dat de men de piste moet delen met voetgangers.
* [[Blauwe piste|Blauwgroen]]: Dit is de normale piste. Ze kan door iedere beginner genomen worden.
* [[Rode piste|Rood]]: Dit is een moeilijke piste. Iedere gevorderde skiër kan er gewoon af skiën.
* [[Zwarte piste|Zwartwiy]]: Dit is een heel moeilijke piste. Niet elke recreatieve skiër komt hier op een normale manier vanaf.
* Soms gebruikt men ook gele aanduidingen voor pistes die wel gemarkeerd zijn, maar niet geprepareerd. In praktijk zijn deze pistes het moeilijkst en verraderlijkst, ook omdat onvolkomenheden niet worden verholpen.
 
Regel 27:
Naast de markering kennen pistes ook nummering en bewegwijzering. Op deze wijze kan men bij een kruising zeker weten dat men de juiste richting neemt, met name omdat het vrijwel ondoenlijk is om op een skipiste om te keren en weer terug naar de kruising te 'klimmen'. Wegwijzers geven meestal de naam van de afdaling, de moeilijkheidsgraad, de lengte, het nummer en de eindbestemming (liftstation, restaurant, hotel, dorp) aan. Ook zijn pistekaarten verkrijgbaar van het hele gebied, zodat skiërs aan de hand van de kaart hun route kunnen uitstippelen. Op het internet zijn interactieve pistekaarten te vinden.
 
Aangezien het met name boven de [[boomgrens]] lastig is de piste te herkennen (vooral bij slecht weer), wordt de piste gemarkeerd met stokken. Om de zoveel stokken wordt de naam (of het nummer000) en een volgnummer voor alle duidelijkheid herhaald.
 
{{Navigatie skipistes}}