Roger Marijnissen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
Regel 6:
In 1958 werd hij adjunct-directeur van het [[Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium]], geleid door zijn mentor Coremans. Door een meningsverschil over zijn jobomschrijving raakten de twee in conflict. Het jaar na de dood van Coremans doctoreerde Marijnissen op een proefschrift dat de conservatie- en restauratiepraktijk inhoudelijk en methodologisch vernieuwde (1966). Het werd een standaardwerk in bibliotheken wereldwijd.
 
Marijnissen was een productief schrijver en spreker die internationaal erkenning genoot, niet in het minst voor zijn overzichtswerken van [[Pieter Bruegel de Oude|Bruegel]] en [[Jheronimus Bosch|Bosch]]. Gepassioneerd door zijn onderwerp kwam hij geregeld scherp uit de hoek en schuwde hij polemiek noch animositeit. Hij richtte zich ook tot het grote publiek met populariserende boeken en stukjes in ''[[De Standaard]]'' (vanaf 1968). Na zijn pensioen in 1988 bleef Marijnissen schrijven over kunst in de brede zin, met ook aandacht voor de modernen.
 
Sinds 1970 was hij lid van de [[Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten]].