Versie van 16 sep 2019 10:47 bewerken 2a02:1811:9415:ea00:ed30:745c:415:6590 (overleg) Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 16 sep 2019 10:48 bewerken ongedaan maken 2a02:1811:9415:ea00:ed30:745c:415:6590 (overleg) Geen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 32: Als derdejaarsbelofte werd hij op 5 november 2017 [[Europese kampioenschappen veldrijden\|Europees kampioen]] in het Tsjechische [[Tábor]]. Hij won in de sprint van [[Tom Pidcock]]. In datzelfde seizoen werd hij op 4 februari 2018 voor de tweede keer [[wereldkampioenschappen veldrijden\|wereldkampioen]] bij de beloften in het Nederlandse [[Valkenburg (Limburg)\|Valkenburg]]. Hij won met bijna een halve minuut voorsprong op de uittredende wereldkampioen [[Joris Nieuwenhuis]]. Hij werd ook eindwinnaar in de DVV Trofee bij de beloften. Als laatstejaarsbelofte werd Iserbyt vice [[Europese kampioenschappen veldrijden\|Europees kampioen]] in Rosmalen en vice [[wereldkampioenschappen veldrijden\|wereldkampioen]] in Bogense. waar [[Tom Pidcock]] twee keer won. Iserbyt reed dan nog steeds een gemengd programma elites/beloften en behaalde tien top-5 plaatsen bij de elites. Hij werd 4de op het [[Belgisch kampioenschap veldrijden\|Belgisch kampioenschap]] in Kruibeke na [[Toon Aerts]], [[Wout Van Aert]] en [[Michael Vanthourenhout]]. Vanaf seizoen 2019-2020 rijdt Iserbyt zijn eerste volwaardig programma bij de elites. Hij traint nog steeds bij Rudi Van de Sompel, zijn trainer sinds de aspiranten.

Eli Iserbyt: verschil tussen versies