Erfrecht (Nederland): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 191:
Als een erfgenaam een nalatenschap [[Beneficiaire aanvaarding|beneficiair aanvaardt]] heeft hij recht op zijn deel in het geval van een batig saldo, maar is hij niet aansprakelijk in het geval van een negatief saldo. De afwikkeling is vergelijkbaar met die van een [[Faillissement (Nederland)|faillissement]].
 
Voor het afleggen van een verklaring van beneficiaire aanvaarding<ref name=keuze>https://www.rechtspraak.nl/SiteCollectionDocuments/Verklaring-nalatenschap-meerderjarigen.pdf</ref> van een nalatenschap moet door de griffie een akte worden opgemaakt. Deze akte wordt ingeschreven in het [[boedelregister]], zodat deze voor schuldeisers van de erflater kenbaar is. Voor het opmaken van de akte door een rechter of griffier is ingevolge artikel 22 van de Wet griffierechten burgerlijke zaken [[griffierecht]] verschuldigd, ter hoogte van € 123127 (20162019). Een erfgenaam die nog geen keuze heeft gedaan, wordt geacht beneficiair te aanvaarden wanneer een of meer zijner mede-erfgenamen door een verklaring beneficiair aanvaarden, tenzij hij alsnog de nalatenschap zuiver aanvaardt of verwerpt.
 
Een wettelijke vertegenwoordiger van een erfgenaam behoeft voor verwerping een machtiging van de kantonrechter; in alle overige gevallen wordt de betreffende erfgenaam geacht beneficiair te aanvaarden.
Regel 200:
 
====Verwerping====
Voor het afleggen van een verklaring van verwerping van een nalatenschap<ref name=keuze/> geldt hetzelfde als hierboven. Het kost ook € 123127 (2019). Indien meerdere erfgenamen de nalatenschap willen verwerpen kunnen zij dit gezamenlijk doen in één akte, zodat zij slechts eenmaal dit griffierecht zijn verschuldigd.<ref name="pza"/>
 
Indien een erfgenaam verwerpt, worden van rechtswege zijn of haar afstammelingen tot de nalatenschap geroepen. Indien deze de nalatenschap ook niet wensen, moeten ze dus ook verwerpen. Een wettelijke vertegenwoordiger van een erfgenaam behoeft voor verwerping een machtiging van de kantonrechter. De verdeling wordt na verwerping bepaald alsof de verwerpers niet bestaan: de erfgenamen die niet verwerpen krijgen bijvoorbeeld een groter deel, of er komen andere erfgenamen voor de verwerpers in de plaats (zie verder [[erfrecht]]).