Operatie Michael: verschil tussen versies

Het Duitse leger had een aanpak die aan het oostfront geslaagd was, in het bijzonder bij de [[Slag bij Riga (1917)|Slag om Riga]]. De infanterieaanval zou worden voorafgegaan door een intens spervuur, niet enkel geconcentreerd op de Britse infanterie in zijn vooruitgeschoven posten, maar grotendeels op de machinegeweerposten, de artillerie, de hoofdkwartieren, spoorwegen, communicatiecentra en telefoon en telegraafkabels: het was een zeer intens spervuur, ontworpen voorom het de Britten het onmogelijk te maken georganiseerd te reageren - maar het duurde slechts een paar uren wanneer de Duitse stormtroepen in actie kwamen, waardoor wel het verrassingseffect bleef. Toen de Duitse infanterie zou aanvallen, zouden ze werken in kleine groepjes om in de Britse linies te infiltreren, en ze moesten zich geen zorgen maken over de grote weerstandsnesten. De infanterie zou dat werk opknappen. Voor de Britten, niet gewend aan het defensieve oorlog voeren, zou dit tot chaos en onzekerheid leiden.