Dienstweigering: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 34:
Weer later moest de gewetensbezwaarde eerst voor een [[enkelvoudige kamer]] verschijnen. Deze kon bij "eenvoudige" gevallen het advies geven deze te erkennen, zodat alleen "lastige" gevallen voor de Commissie van Advies hoefden te verschijnen.
 
Dienstweigeraars die het oorlogsgeweld niet principieel afwezen of politieke bezwaren hadden en nog onder de oude wet van 1962 vielen, konden tot maximaal 21 maanden gevangenisstraf worden veroordeeld. Landelijke bekendheid met talloze protestdemonstraties kreeg de zaak van de niet-erkende dienstweigeraars [[Kees Vellekoop (dienstweigeraar)|Kees Vellekoop]] uit Delft (1974/1975) en [[Adriaan Slooff]] uit Den Haag (1977/1978). BeidenBeide weigeraars zaten enige maanden gevangen, o.a. in het militaire strafkamp in Nieuwersluis bij Utrecht. BeideBeiden kwamen voortijdig vrij: Vellekoop kreeg gratie en Slooff werd in tweede instantie alsnog erkend.
 
=== Vervangende dienst ===