'''Geelzucht'''<ref name="Pinkhof2012">Everdingen, J.J.E. van, Eerenbeemt, A.M.M. van den (2012). ''Pinkhof Geneeskundig woordenboek'' (12de druk). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.</ref> of '''icterus'''<ref name="Pinkhof2012"/> is het [[symptoom]] dat de patiënt geel ziet. Dit is meestal het best te zien aan het oogwit. Dit verschijnsel kan vele oorzaken hebben; een indeling van mogelijk oorzaken met korte bespreking volgt hieronder.
De gele kleurstof die de kleur veroorzaakt is meestal [[bilirubine]], een afbraakproduct van de [[Heemverbinding|heem]]-groep in [[hemoglobine]]. Als hemoglobine wordt afgebroken (als een [[rode bloedcel]] het eind van zijn nuttige levensduur heeft bereikt) wordt de kleurstof eerst in een onoplosbare vorm van bilirubine omgezet, die door speciale eiwitten door het bloed naar de lever wordt getransporteerd, waar de stof door koppeling aan [[glucuronzuur]], een goed oplosbare groep, wateroplosbaar wordt gemaakt. De oplosbare kleurstof wordt in de [[Gal (anatomie)|gal]] naar de [[darm]] uitgescheiden en is de oorzaak van de bruine kleur van [[ontlasting]]. Een klein deel van de kleurstof komt ook in het bloed terecht, deels als gevolg van heropname van de stof zelf uit de darminhoud, maar ook van reactieproducten ervan die door bacteriën in de darm zijn omgezet. Als de galwegen verstopt zijn (bijvoorbeeld door een [[galsteen]]) kan de ontlasting vrijwel wit zijn ('stopverfkleur'). [[Galkleurstof]]fen zijn ook verantwoordelijk voor de gele kleur in urine, die bij afwezigheid (zie [[Acholurie]]) op een bepaalde vorm van geelzucht duidt.
Iemand kan ook geel zien door het eten van ongewoon veel gele kleurstoffen bijvoorbeeld caroteen in wortelen of bruiningstabletten. Hier is dan uiteraard geen sprake van geelzucht.
