Dogradynastie: verschil tussen versies

 

De '''Dogradynastie''' was tussen 1820 en 1948 de [[dynastie]] van [[Maharadja|maharaja's]] van het gebied [[Jammu en Kasjmir (gebied)|Jammu en Kasjmir]] in het noorden van [[India]]. De maharaja's behoorden tot de [[Dogra]], een etnische groep uit de omgeving van de stad [[Jammu (stad)|Jammu]].

In de [[Eerste Sikhoorlog]], 1845-1846, tussen de sihks en de [[Brits-Indië|Britten]] sloot Gulab Singh een geheim verbond met de Engelsen. Nadat de Britten de sikhs hadden verslagen beloonden ze de Dogravorst door hem maharaja van Jammu en Kasjmir te maken, een nieuwe Britse vazalstaat die de etnisch en cultureel sterk verschillende gebieden Jammu, Kasjmir, Baltistan en Ladakh omvatte. De maharaja werd wel schatplichtig aan de Britten.

 

 

Bij de [[deling van Brits-Indië]] in 1947 hoopte maharaja [[Hari Singh]], die van 1925 tot 1948 regeerde, op onafhankelijkheid. Hij besloot daarom zich noch bij India, noch bij [[Pakistan]] aan te sluiten. In Gilgit kwam het uit moslims bestaande regiment echter in opstand. De muiters eisten aansluiting bij Pakistan. Daarop viel Pakistan Jammu en Kasjmir binnen. De maharaja reageerde door alsnog voor India te kiezen en het Indiase leger te verwelkomen. Dit betekende het begin van de [[Eerste Kasjmiroorlog]] tussen India en Pakistan. Aan het einde van de oorlog werd Jammu en Kasjmir [[de facto]] gedeeld in een Indiaas en een Pakistaans deel. Het Indiase deel werd een deelstaat van de republiek India met een eigen parlement en regering. Maharaja Hari Singh verloor zijn positie als staatshoofd, maar zijn zoon [[Karan Singh]] diende tussen 1965 en 1967 als regent en gouverneur van het Indiase deel van Jammu en Kasjmir en werd drie maal minister in de federale regering van India.