Versie van 26 mei 2018 00:50 bewerken Ronn (overleg \| bijdragen) moderatoren 63.282 bewerkingen zie overlegpagina ← Oudere bewerking		Versie van 9 sep 2019 05:19 bewerken ongedaan maken RomaineBot (overleg \| bijdragen) bots, Uitgezonderden van IP-adresblokkades 1.626.505 bewerkingen k \|{{Largethumb}}\| is redundant, gebruik voortaan \|thumb\| Nieuwere bewerking →
Regel 21: ==Biografie== Kröller werd geboren als jongste kind van de aannemer Anthony Kröller en Maria Helena Kemp. Zijn grootvader was een Duitse immigrant. Kröllers moeder overleed enkele maanden na zijn geboorte, waarna hij door een tante werd opgevoed. Hij volgde de [[hogereburgerschool\|HBS]], en liep stage in het buitenland, onder andere bij het cargadoorsbedrijf ''[[Müller & Co\|Wm H. Müller & Co]]'' van Wilhelm Müller in [[Düsseldorf]]. Hierna kwam hij in dienst bij de Rotterdamse vestiging van dit bedrijf, onder directie van zijn broer. Hij trouwde in 1888 met Helene Müller, de dochter van zijn president-directeur. Toen zijn schoonvader plotseling overleed werd het bedrijf omgezet in een vennootschap, waarbij de zetel naar Rotterdam werd verplaatst. Kröller werd in juni 1889 directeur van dit bedrijf.<ref>Door fusies uiteindelijk opgegaan in [[Royal Imtech N.V.\|Imtech NV]].</ref> ==Rijkdom en neergang== [[~~File~~Bestand:Ariëtte Dekker over Anton Kröller 1862-1941.webm\|~~{{largethumb}}~~thumb\|Bedrijfseconoom Ariëtte Dekker over financiële situatie Anton Kröller]] In de [[1910-1919\|jaren tien]] en in de [[Eerste Wereldoorlog]] maakte Müller & Co. grote winsten. Met deze firma zou het echtpaar Kröller-Müller hun enorme fortuin hebben gemaakt, dat de basis legde voor de grote kunstcollectie van Helene Müller en voor het huidige [[Nationaal Park de Hoge Veluwe]] dat Kröllers jachtterrein was. Het echtpaar gaf [[Hendrik Petrus Berlage\|Berlage]] in [[1914]] de opdracht voor de bouw en inrichting van het weelderige [[Jachthuis Sint-Hubertus]]. Berlage mocht ook het peperdure kantoor van de Müller-vestiging in Londen ontwerpen. Regel 35: Volgens de bedrijfseconoom Ariëtte Dekker, die in 2015 een biografie over Anton Kröller publiceerde, was Kröller veel minder rijk dan lange tijd werd gedacht. De Hoge Veluwe kocht hij met geld van beleggers, niet met zijn eigen geld. Hij zou eigenlijk niet van jagen hebben gehouden, maar wilde rijk lijken om zo gemakkelijker geld te kunnen aantrekken voor zijn bedrijf. ==Het portret van Eva Callimachi-Catargi== Dit schilderij (zie afbeelding hieronder) van [[Henri Fantin-Latour]] was een geschenk van Anton Kröller aan zijn vrouw bij hun vijfentwintigjarig huwelijk. Regel 45 ⟶ 46: == Bibliografie == * [[Ariëtte Dekker]] ''Leven op krediet - Anton Kröller 1862-1941'' (2015) {{ISBN \|9789035143579}} == Externe links == * [http://www.inghist.nl/Onderzoek/Projecten/BWN/lemmata/bwn6/kroeller Kröller, Anthony George (1862-1941)], door J. Jonker, in [[Biografisch Woordenboek van Nederland]] * [http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010020013:mpeg21:a0052 Dr. A.G. Kröller †], necrologie in ''Het Vaderland'', 6 december 1941 * [http://www.gelderlander.nl/regio/de-vallei/ede/anton-kröller-kocht-de-hoge-veluwe-om-rijk-te-lijken-1.4975570 Anton Kröller kocht De Hoge Veluwe om 'rijk te lijken'], ''[[De Gelderlander]]'', 5 juni 2015

Anton Kröller: verschil tussen versies