Beleg van Maastricht (1676): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Historisch gezien nauwkeuriger dan 'Nederland' |
k |{{Largethumb}}| is redundant, gebruik voortaan |thumb| |
||
Regel 19:
{{Zijbalk Hollandse Oorlog}}
Het '''Beleg van Maastricht van 1676''' was een mislukte poging van [[Willem III van Oranje]] om de sinds 1673 door de [[koninkrijk Frankrijk|Fransen]] bezette [[vestingstad]] [[Maastricht]] te ontzetten. Het beleg vond plaats tijdens de [[Hollandse Oorlog]] van [[6 juli]] tot [[27 augustus]] [[1676]].
==Achtergrond==
Regel 29:
In de zomer van 1676 besloot stadhouder Willem III een eind te maken aan de Franse aanwezigheid in Maastricht. Hij werd hierin gesteund door [[Carlos de Gurrea|Carlos de Gurrea, hertog van Villahermosa]], [[Lijst van landvoogden van de Nederlanden|landvoogd van de Spaanse Nederlanden]] en bevelhebber van het [[Leger van Vlaanderen]]. Op 3 juli vond een grote krijgsraad plaats nabij [[Nijvel]] en een dag later begon de mars op Maastricht.
Op 6 juli sloot de verenigde Staats-Spaanse troepenmacht Maastricht in met het doel de Fransen te verdrijven en het gezag van de [[Staten-Generaal der Nederlanden]] in de [[Tweeherigheid van Maastricht|tweeherige Luiks-Staatse stad]] te herstellen. De generaal in Staatse dienst [[George Frederik van Waldeck-Eisenberg]] en de hertog van Villahermosa zouden Willem III rugdekking geven door het Franse leger op afstand te houden en tevens de Vlaamse en Brabantse steden te beschermen. Willem III voerde het opperbevel over het beleg, waarbij behalve Nederlandse en Spaanse troepen, ook regimenten uit Engeland (onder bevel van [[John Fenwick]]), [[Mark Brandenburg|Brandenburg]] en [[Vorstendom Palts-Neuburg|Palts-Neubourg]] aanwezig waren.
[[Bestand:Beleg van Maastricht (1676)-2.jpg|thumb|left|250px|Juli 1676: linksonder de schipbrug; bovenaan (zuidzijde) de innundatiegebieden]]
Regel 38:
Ondertussen vonden in [[Nijmegen]] onderhandelingen plaats, die door de Franse generaal (en gouverneur van Maastricht) D'Estrades getraineerd werden en pas twee jaar later tot de [[Vrede van Nijmegen]] zouden leiden. Generaal Waldeck probeerde raadpensionaris [[Gaspar Fagel]] te overtuigen van de noodzaak om versterking te sturen naar Maastricht, bijvoorbeeld door de [[Christoph Bernhard von Galen|bisschop van Münster]] en de [[Rudolf August van Brunswijk-Wolfenbüttel|hertog van Brunswijk-Lüneburg]] over te halen tegen betaling de prins van Oranje te steunen. Fagel stemde toe maar slaagde er niet in de [[Staten van Holland]] te overtuigen in de geldbuidel te tasten.<ref>Muller, p.48.</ref>
Op 17 augustus kreeg de prins een brief in handen van de Franse generaal Meinhard van Schomberg<ref>Zie {{en}} [[w:en:Meinhardt Schomberg, 3rd Duke of Schomberg|Meinhardt Schomberg, 3rd Duke of Schomberg]]</ref> aan vestingcommandant Calvo, dat zijn leger in aantocht was. Waldeck, door de prins van dit voornemen op de hoogte gesteld, begaf zich al een dag later op weg naar Maastricht. Op 21 augustus vond in [[Tongeren (stad)|Tongeren]] overleg plaats tussen beide veldheren, waarbij ook de bisschop van Osnabrück, de markies van Louvigny en enkele Spaanse en [[Oostenrijkse Habsburgers|Oostenrijkse]] officieren aanwezig waren. Op 23 augustus werd nog getracht de voorstad Wyck te overrompelen. Uiteindelijk moest het beleg op 27 augustus bij het naderen van het Franse ontzettingsleger worden opgebroken. De laatste geallieerden waren nog daarmee bezig, terwijl de Fransen al bezig waren Maastricht te bevoorraden. Tot een echte confrontatie
Volgens sommige bronnen was het mislukken van het beleg te wijten aan zwakke bevelvoering aan Staatse zijde; volgens anderen aan het uitblijven van hulp van bondgenoten en door de steun van de katholieke inwoners van Maastricht aan de Franse bezetters.<ref name="Ubachs/Evers" /> Ook zou de lage waterstand van de Maas ongunstig zijn geweest voor de aanvoer van materieel voor het Staatse leger.
[[Bestand:Foto van tekening van de ruïne Lichtenberg en het klooster Slavante - Sint Pieter - 20328989 - RCE.jpg|
== Gevolgen ==
| |||