Nederlands in Frankrijk: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 7:
Sinds de Franse Revolutie werd het gebruik van Nederlands of Vlaams in het openbaar bestuur van het betrokken gebied verboden. Nadien werd toenemende druk uitgeoefend op de dorpsgeestelijkheid om ook in de kerk in het Frans te preken, en de persoonlijke zielzorg ook in die taal te gaan verrichten. Dat laatste stuitte enkele decennia nog op de onverstaanbaarheid van het Frans voor de meeste parochianen. Het onderwijs moest dat veranderen en tegen het lijdelijke verzet van de geestelijkheid in werd stap voor stap het Frans in de school verplicht gesteld. Na het midden van de 19de eeuw was het Vlaams als hulptaal voor onderwijzers om zich verstaanbaar te kunnen maken ook verboden. In het begin van de 20ste eeuw werd de jongste generatie primair Franstalig omdat hun tweetalige ouders 'als goede Fransen' de Franse taal thuis gingen overdragen. Na de [[Tweede Wereldoorlog]] verdwijnt het Vlaams als informeel communicatiemiddel. De laatsten van de oudere generatie die Vlaams nog als thuistaal leerden zijn dan gestorven. Na enkele voorzichtige en eerst bestreden aanzetten in de jaren zeventig van die eeuw, werd sinds de jaren zeventig de Nederlandse taal weer toegestaan, echter als lesvak. Dit Nederlands kan echter niet meer functioneren als een ondersteuning van de inmiddels verdwenen Vlaamse volkstaal. Nederlands is een buitenlandse 'vreemde taal' die de Franstalige kinderen kunnen leren naast met name Engels. De belangstelling ervoor wordt gemotiveerd door de (economische) contacten van de regio [[Noorderdepartement|Nord]] met [[West-Vlaanderen]]. Terwijl tot een eeuw geleden nog vele duizenden Vlamingen naar het noorden van Frankrijk trokken op zoek naar werk, is die regio nu een achterstandsgebied geworden en zoeken [[Frans-Vlaanderen|Frans-Vlamingen]] toenemend contact en werkgelegenheid over de staatsgrens in België.
Zie voor de geschiedenis van het Vlaams-Nederlands in Frankrijk [[Frans-Vlaams]].
Vooral in het noorden van Frankrijk, waar de Vlaams-Nederlandse cultuur nog als folkloresubstraat aanwezig is, wordt hiervan gebruikgemaakt. De onderwijspolitiek in Frankrijk was twee eeuwen lang gericht op het doen verdwijnen van de niet-Franse talen en dialecten. Vooral het Nederlands en het Duits (in [[Elzas-Lotharingen]]) werden gediskwalificeerd als 'traditioneel vijandig aan de Franse cultuur'. Sinds de jaren 70 wordt toegestaan dat 'vreemde talen' facultatief als lesvak gegeven worden. De noodzakelijke faciliteiten bleven nog wel een tijdlang achterwege maar op dit moment volgen enkele duizenden leerlingen Nederlands op Franse scholen, zowel op basisscholen als middelbare scholen. Dit is ruim 25 % mee dan vijf jaar geleden{{wanneer?||2019|05|15}}. In het schooljaar 2005-2006 hebben 6.800 jongeren gekozen om Nederlands als tweede of derde taal te leren. Van hen zitten er ongeveer 2.000 leerlingen op middelbare scholen en 4.800 op basisscholen. Het aantal basisscholen dat Nederlands aanbiedt is in de afgelopen 25 jaar gestegen van nul tot 72.<ref>[http://taalschrift.org/reportage/000925.html/ Nederlands rukt op in ... Frankrijk in Taalschrift d.d. 17-11-05]</ref> Verder zijn er in heel [[Frankrijk (hoofdbetekenis)|Frankrijk]] achttien [[universiteit]]en waar Nederlands als vreemde taal kan worden gevolgd. De universiteiten met een programma Nederlands liggen verspreid over héél Frankrijk en niet alleen in het noorden. Er zijn slechts 50 studenten die Nederlands als hoofdvak hebben maar daarnaast volgen 1.350 studenten [[Nederlands]] als bijvak. Er zijn meer Fransen in Frankrijk die aan een universiteit Nederlands studeren dan Nederlanders die een Nederlandse universitaire opleiding Frans volgen.{{bron?||2019|05|15}}
[[Bestand:Kaartfransvlaanderen.jpg|left|thumb|360px|Taalgrens in Frankrijk]]
| |||