Shorttrack (schaatsen): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
Regel 126:
Gys Rijneveld, Jeroen Otter (huidige bondstrainer), Jan van de Roemer, Rolf Sibrandy, Reinier Oostheim en Jaap Manshanden. 2e opgerichte Shorttrack vereniging: IHCL uit Leiden, met als grote lokale gangmakers Arie Ravensbergen en Wim den Elsen. Nederland was snel een van de grote leaders (organisatorisch) binnen het internationale gebeuren! Binnen de KNSB kreeg in 1976 de L.T.C (Landelijke technische commissie) Shortrack de taak om het Shorttrack te laten groeien naar een volwaardige sport. Eerste bestuursleden hiervan: Gys Broere(vzt), Reinier Oostheim (Sec), Jaap Manshanden (Pen) en de leden Ger Boelsma Sr. en Ben Schuurman. Amsterdam was jarenlang het bakermat van het Nederlandse Shorttrack. Dit mede door het Open Nederlandse kampioenschap evenement. Nederland kreeg ook een kernploeg Shorttrack. Eerste Nederlandse bondstrainer Shorttrack was: Michel Piens (België), eerste nationale ploegleider: Jaap Manshanden. De Nederlander Reinier Oostheim kreeg een functie binnen de I.S.U., als lid van de I.S.U. Technische commissie Shorttrack. (2019: nog steeds in deze functie). Piet Broekhuizen, ook een van de builders van het Shorttrack in Nederland van de eerste uren, was jarenlang de speaker van nagenoeg alle Shorttrack evenementen in Nederland, maar ook in het buitenland.
 
Internationaal ontstond er echter (in de jaren 1975+) een probleem rondom de lengte & breedte van een Shorttrack wedstrijdbaan. In Engeland gebruikte men een baan van 100 meter, terwijl in Nederland 125 meter gebruikelijk was. In o.a. Verenigde Staten en Canada kende men een zogenaamde ''double radius track'', dit op een kleinere ijshockeybaan dan in Europa.! Nederland stuurde aan naar een goed internationaal reglement, met een wedstrijdbaan model van 111,11 meter, welke voor iedereen acceptabel was.
Builders in dit: baanmodelinternationale /overleg regelementenproces &(ook internationaalover overlegreglementen, procesook (tevenshet creëren van jaarlijkse overleg over de wedstrijdkalender), waren vooral de Nederlanders: Reinier Oostheim en Jaap Manshanden, en Bill Markland (USA)ISU)
Jaap Manshanden, Bill Markland (USA)ISU), en John Hurdis (CAN)ISU). Internationale gelijkheid in regels en erkenning van deals sport Shorttrackwas gingeen hiernahoog snelprimair doel. EersteHet internationaleresultaat ISUwerd kampioenschappenbeloond vondenmet plaats:succes!
Het eerste internationale ISU kampioenschap Shorttrack was in:
1978 Solihull/Engeland, 1979 Milaan/Italië, 1980/Moncton/Canada. Eerste officiële WK Shorttrack: 1981/Meudon/Parijs/Frankrijk, met veel Nederlandse sportieve successen in deze periode.
1978 Solihull/Engeland, 2e in 1979 Milaan/Italië, 3e in 1980/Moncton/Canada. Eerste officiële Wereldkampioenschap Shorttrack was in: 1981/Meudon/Parijs/Frankrijk. Met in deze begin periode veel Nederlandse sportieve successen door rijders zoals: Menno Boelsma, Tjerk Terpstra, Ger Boelsma, Wim den Elsen, Arie Ravensbergen, Rolf Sibrandy, Cees Boer, Charles Veldhoven, Peter van de Velde, Jeroen Otter, Jaco Mos, en bij de dames: Simone en Monique Velzeboer, Boukje Keulen, Joëlle van Koetsveld, de zusjes Ossendrijver en Ingrid Marcusse.
 
In 1978 wint het team van [[Indoor Hardrij Club Leiden]] de eerste nationale competitiewedstrijd. [[Menno Boelsma]] behaalde in 1981 de eerste nationale titel en een vijfde plek op het wereldkampioenschap. Zeven jaar later werd [[Peter van der Velde (shorttracker)|Peter van der Velde]] wereldkampioen.<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070930024427/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-130436-131744-26036-0-file,00.pdf</ref> In 1986, 1987, 1989 en 1990 werd het Nederlands aflossingsteam 4 keer wereldkampioen.<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070110103729/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-130404-131712-26015-0-file,00.pdf</ref> Bij de vrouwen behaalde Joëlle van Koetsveld in 1990 de eerste en enige Nederlandse zilveren medaille bij een WK.<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070930015426/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-130407-131715-26011-0-file,00.pdf</ref> Europese titels werden tot op heden ook niet behaald, [[Dave Versteeg]] en Cees Juffermans kwamen in respectievelijk 1998 en 2001 niet verder dan een tweede plaats,<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070930020457/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-132274-133582-28524-0-file,00.pdf</ref> net als [[Ellen Wiegers]] in 1997 en 1998.<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070110103733/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-132277-133585-28528-0-file,00.pdf</ref>