Wenceslaus II van Bohemen (koning): verschil tussen versies

Wenceslaus werd in 1271 als de lang verwachte troonopvolger van koning Přemysl Ottokar II op de [[Praagse burcht]] geboren. Zijn vader was sinds 1253 koning van Bohemen en had daarenboven vanaf 1251 de macht in de hertogdommen [[Hertogdom Oostenrijk|Oostenrijk]], [[Hertogdom Stiermarken|Stiermarken]], [[Hertogdom Karinthië|Karinthië]] en [[Hertogdom Krain|Krain]] verworven. Zijn eerste huwelijk met [[Margaretha van Oostenrijk (-1266)|Margaretha van Babenberg]] bleef kinderloos. Van de kinderen, die zijn tweede vrouw [[Cunigonde van Slavonië|Cunigonde van Halitsch]], dochter van heer [[Rostislav IV van Kiev|Rostislav van Slavonië]], ter wereld bracht, leefden in 1271 nochnog slechts twee dochters: Cunigonde en Agnes. Wenceslaus was bij zijn geboorte zijn enige legitieme zoon en daardoor erfgenaam van een gebied dat van het [[Riesengebirge]] tot aan de [[Adriatische Zee]] reikte.

Het rijk van Přemysl Ottokar II, die onder andere ook het [[hertogdom Oostenrijk]] in handen had, ging echter ten onder aan diens conflict met de rooms-koning [[Rudolf I (rooms-koning)|Rudolf I van Habsburg]]. Reeds diens verkiezing in 1273 had de Boheemse koning afgewezen, en hij verzette zich ook tegen de eis zijn gebieden als [[Leenstelsel|Rijkslenen]] te laten bevestigen. In 1275 sprak Rudolf daarom de [[Rijksban]] over hem uit. De vijandschap escaleerde in 1276 in een gewapend conflict: Rudolf belegerde [[Wenen]], waarna Ottokar II in november 1276 gedwongen werd om een verdrag te ondertekenen waarin hij zijn claims op Oostenrijk en de naburige hertogdommen moest afstaan. Hij verloor dus op zijn erflanden na al zijn andere gebieden en moest aan Rudolf de hand van zijn twee kinderen beloven: Cunigonde werd als echtgenote aan Rudolfs zoon Hartmann beloofd, terwijl Wenceslaus met een dochter van de Habsburgers zou trouwen. De verhoudingen tussen beide heersers verslechterdeverslechterden nochnog meer en eindigde op 26 augustus 1278 met de [[slag bij Dürnkrut en Jedenspeigen]], waarin Ottokar II werd verslagen en sneuvelde.<ref name="CH IV p. 187">[[Aegidius Tschudi]], ''[[Chronicon Helveticum]]'' IV (ed. {{Aut|J.R. Iselin}}, I, Bazel, 1734, p. [https://books.google.de/books?id=MyVPAAAAcAAJ&pg=PA187 187]).</ref> De zevenjarige Wenceslaus werd nu koning van Bohemen.<ref name="CH IV p. 187"/>