Adolphe Van Glabbeke: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 49:
Van februari 1945 tot maart 1946 was Adolphe Van Glabbeke [[Lijst van Belgische ministers van Binnenlandse Zaken|Minister van Binnenlandse Zaken]] in de [[Regering-Van Acker I]] en de [[Regering-Van Acker II]] en van maart tot augustus 1946 was hij [[Lijst van Belgische ministers van Justitie|Minister van Justitie]] in de [[Regering-Van Acker III]]. Door deze functies speelde hij een belangrijke rol in het [[Repressie (België)|Repressie]]beleid van de overheid. Na de Duitse overgave op 8 mei 1945 liet Van Glabbeke, onder druk van de golf van onlusten, tal van recent vrijgelaten verdachten opnieuw interneren. Als minister van Justitie zette hij in april 1946 de interneringen stop. Zijn beleid aangaande economische collaboratie werd dan weer te slap bestempeld en leidde in juni 1946 tot het aftreden van de Regering-Van Acker III. Ook werd hij er van verdacht als minister van Justitie bescherming te hebben verleend aan de daders van de opblazing van de [[IJzertoren]].<ref>[https://web.archive.org/web/20181013014337/http://theater.ua.ac.be/nevb/html/Glabbeke,%20Adolf%20(eigenlijk%20Gustave%20A.)%20M.E.%20van.html Biografie Adolphe Van Glabbeke] in de [[Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging]].</ref>
Van 1949 tot 1950 was Van Glabbeke
in de [[Regering-G. Eyskens I]] en van 1954 tot 1955 was hij [[Lijst van Belgische ministers van Openbare Werken|Minister van Openbare Werken en Wederopbouw]] in de [[Regering-Van Acker IV]]. In 1955 moest hij ontslag nemen als minister wegens begunstiging van zijn schoonfamilie. In 1958 steunde hij samen met partijgenoot [[Hilaire Lahaye]] de minderheidsregering [[Regering-G. Eyskens III|G. Eyskens III]], hoewel de liberalen tegen deze regering waren. In 1952 werd hij ook verkozen tot
==Externe link==
| |||