Vergrijzing: verschil tussen versies

Een andere, meer structurele, oorzaak van de vergrijzing is de stijging in de [[levensverwachting]] wat weer grotendeels het resultaat is van verbeteringen in volksgezondheid, geneeskunde en voeding. De gemiddelde [[leeftijd|levensduur]] van een man is tussen 1950 en 2002 toegenomen van 70,4 jaar tot 76,0 jaar. Voor vrouwen nam de gemiddelde levensduur in dezelfde periode toe van 72,7 jaar tot 80,7 jaar. De verwachting is dat deze stijging van de levensduur ook in de toekomst doorzet. Dit heeft tot gevolg dat ook na 2030 er verhoudingsgewijs meer ouderen zullen zijn dan nu.

 

 

Verder bestaan ook binnen een enkel land grote verschillen, zoals de onderstaande bevolkingspiramides aangeven. Steden trekken vaak jongere mensen aan die er een studie willen volgen of werk zoeken. Hierdoor zijn universiteitssteden niet of nauwelijks vergrijsd, met jongerenaandelen van 25% of meer. Jonge stellen met kinderen vestigen zich in gerenoveerde stadscentra, buitenwijken en slaapsteden waardoor deze ook minder vergrijsd zijn. Ouderen die bovendien niet meer hoeven te werken, prefereren daarentegen landelijke gemeentes met veel natuur en rust. Bovendien is er ook een grote groep ouderen die hun hele leven in deze streken hebben gewoond en achterblijven terwijl de jongeren naar de steden trekken. Hierdoor is de vergrijzing het sterkst in landelijke gebieden zoals Drenthe, Zuid-Limburg, het Gooi en de Veluwezoom. Buiten Nederland ziet men een soortgelijk beeld. Met name in kleine eilandstaten met weinig middelen van bestaan en afgelegen gebieden en eilanden horend bij grotere staten dreigt een uittocht van jongeren de vergrijzing in de hand te werken.