Dumortier groeide op in een boerengezin, doorliep zijn secundaire schooltijdmiddelbareschooltijd in het Sint-Jozefscollege van [[Overijse]] en studeerde Germaanse filologie aan de [[KU Leuven]]. Tijdens zijn studiejaren was hij actief in de [[Comac_(jongerenbeweging)|Marxistisch-Leninistische Beweging (MLB)]]. In 1988 blikte hij in het verhaal 'De meesterknecht' op niet mis te verstane ironische wijze terug op zijn studententijd. In een interview, datzelfde jaar, antwoordde hij op de vraag hoe hij over de marxistische theorie denkt: "Eigenlijk geloof ik er voor een deel niet meer in. Maar ik heb voor die beweging veel sympathie, omdat ik vind dat die zeer consequent een aantal maatschappelijke kwalen aanklaagt, die aangeklaagd moeten worden".<ref>[http://www.veto.be/pdf/jg14/veto1428.pdf Wij liepen steeds onszelf voorbij, 9 mei 1988, p.5] Veto, jaargang 14</ref> Hij werkte gedurende 37 jaar als leraar Nederlands in het [[Sint-Albertuscollege]] in Haasrode. De school bevindt zich na de hertekening van de gemeentegrenzen in de stad [[Leuven]].
In 1987 debuteerde hij onder het pseudoniem Charles Ducal met ''"Het huwelijk"'',<ref>[http://www.dichterdesvaderlands.be/ducal/ Dichter Des Vaderlands] Charles Ducal</ref> een dichtbundel met een cynische toon, strakke vorm en Bijbelse referenties. In hetzelfde jaar publiceerde hij samen met [[Erik Spinoy]], [[Bernard Dewulf]] en [[Dirk Van Bastelaere]] de bundel ''"Twist Met Ons"''.
Tussen 1987 en 1998 verschenen de bundels ''"De hertog en ik"'', ''"Moedertaal"'' en ''"Naar de aarde"''. In deze bundels staat het conflict tussen verbeelding en werkelijkheid centraal. Een groot aantal gedichten hebben als onderwerp de jeugd op het platteland, de verhouding tussen man en vrouw en het schrijven zelf.
In 1992 verscheen de semi-biografischesemibiografische verhalenbundel ''"De meesterknecht"'', een ironisch portret van een politieke activist en beginnende schrijver. In 1993 schreef hij samen met [[Kamiel Vanhole]] ''"Over de voorrang van rechts"'', een brievenboek over democratie en racisme, waarin hij een standpunt innam tegen de opkomst van extreemrechts. In 1994 schreef hij, na een reis naar [[Irak]], een bijdrage in ''"Rendez-vous in Bagdad"'', een boek over de gevolgen van het economische embargo en het demoniseren van de Iraakse dictator in de westerse media.
Werk van hem werd opgenomen in verschillende bloemlezingen. Ducal schreef ook een aantal essays over literatuur en politiek in diverse kranten en tijdschriften.
