Nigel Mansell: verschil tussen versies

In [[Formule 1 in 1985|1985]] maakte Mansell de overstap naar het team van [[Williams F1|Williams]] en boekte hij zijn eerste twee Grand Prix-zeges in de [[Grand Prix van Europa]] op het circuit van [[Circuit Brands Hatch|Brands Hatch]] en de Grand Prix van [[Zuid-Afrika]] op het circuit van [[Circuit Kyalami|Kyalami]].

De volgende twee jaren werd Mansell vicewereldkampioen. In de laatste race van het seizoen [[Formule 1 in 1986|1986]] had Mansell nog kans om de titel te bemachtigen, maar een klapband (bij de laatste Grand Prix van het seizoen op het circuit van Adelaide in Australië) verhinderde dat, waardoor [[Alain Prost]] voor de tweede keer wereldkampioen werd met zijn [[McLaren F1 (auto)|McLaren]].

Ook in [[Formule 1 in 1987|1987]] miste hij op een haar de wereldtitel. Een losgekomen wielmoer voorkwam dat Mansell de Grand Prix van [[Hongarije]] won die daardoor gewonnen werd door zijn ploegmaat [[Nelson Piquet sr.|Nelson Piquet]]. Had hij ook deze race gewonnen, dan zouden beide piloten met hetzelfde puntenaantal het seizoen 1987 beëindigd hebben doch zou de wereldtitel naar Mansell gegaan zijn omwille van meer gerealiseerde Grand Prix overwinningen.

Na een slecht seizoen in [[Formule 1 in 1988|1988]] ging Mansell voor [[Scuderia Ferrari|Ferrari]] rijden en won hij prompt de eerste race van het seizoen, dit ondanks een nieuwe wagen, voor het eerst voorzien van een semiautomatische versnellingsbak. In de twee jaar dat hij voor Ferrari uitkwam werd hij 4e en 5e respectievelijk in het kampioenschap. De ''Tifosi'', de Ferrari aanhangers in [[Italië]] gaven hem de bijnaam ''Il Leone'' voor zijn agressieve rijstijl.

In [[Formule 1 in 1991|1991]] keerde Mansell terug bij het team van Williams en moest hij door onnoemelijke pech (vooral in [[Canada]] en [[Portugal]] waar hij tweemaal uitviel terwijl hij de race leidde) de titel nog aan [[Ayrton Senna]] laten. Het daaropvolgende jaar [[Formule 1 in 1992|1992]] behaalde hij de [[Lijst van wereldkampioenen Formule 1|wereldtitel Formule 1]] door het (toenmalige) record van negen overwinningen te behalen. Ook haalde hij veertien keer de pole position op 16 wedstrijden. Dat record is pas na negentien jaar op 12 november 2011 geëvenaard door [[Sebastian Vettel]] tijdens de kwalificatie van de GP van [[Abu Dhabi (stad)|Abu Dhabi]]. Vooral door het gedrag van [[Alain Prost]] die al vroeg in 1992 een contract voor 1993 tekende bij Williams en zijn veto stelde tegen hem, hield Mansell tijdens een druk bijgewoonde persconferentie vlak voor de Grand Prix van [[Italië]] de eer aan zichzelf en kondigde hij aan op het einde van het seizoen 1992 uit de Formule 1 te stappen. Minder dan één week later maakte hij reeds bekend dat hij getekend had voor het [[Newman-Haas Racing|Newman-Haas]] team in de Amerikaanse [[Champ Car|CART]].

In [[Formule 1 in 1994|1994]] keerde Mansell voor vier races terug bij het team van Williams, als vervanger van [[Ayrton Senna]] die dat jaar verongelukte in de Grand Prix van [[San Marino]]. Teamgenoot was [[Damon Hill]], die in een felle titelstrijd was gewikkeld met [[Michael Schumacher]]. Door het uitvallen van deze beide rijders in de laatste Grand Prix won Mansell zowaar nog de seizoensfinale in [[Adelaide (Australië)|Adelaide]]. Michael Schumacher werd Formule 1 wereldkampioen.

Voor [[Formule 1 in 1995|1995]] verkoos [[Frank Williams (autocoureur)|Frank Williams]] het jonge talent [[David Coulthard]] die al in 1994 een aantal races tweede rijder bij Williams was, boven de ervaren Mansell. Mansell kreeg echter wel een contract bij [[McLaren F1 (raceteam)|McLaren]], maar dat leidde niet tot het gewenste resultaat. De wagen was te krap voor hem, waarop het team besloot om in 33 dagen een compleet nieuwe monocoque te bouwen. Hierdoor diende hij voor de eerste twee races tijdelijk vervangen te worden door [[Mark Blundell]]. Uiteindelijk heeft Mansell maar 2 races gereden voor McLaren, vooral omdat de McLaren van 1995 helemaal niet voldeed.