Beschermgas: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
mengsel
Edoderoobot (overleg | bijdragen)
k →‎Helium: https://onzetaal.nl/taaladvies/een-van-beiden/, replaced: één van de → een van de met AWB
Regel 21:
Helium is samen met koolstofdioxide het eerste beschermgas dat gebruikt werd voor lassen, in het begin van de [[Tweede Wereldoorlog]].
 
Helium is een [[edelgas]]. Het is in het gebruik ééneen van de duurste gebruikte beschermgassen. Het reageert nooit chemisch met andere stoffen, zodat het ook bij zeer hoge temperaturen een uitstekende bescherming biedt. Het is lichter dan lucht, en daardoor stijgt het snel op. Er is dus een relatief grote aanvoer nodig om het lasbad te kunnen beschermen. De warmtegeleiding is groot: ongeveer 10x zo groot als die van argon en koolstofdioxide. Helium ioniseert niet snel, dus er is een hoge [[elektrische spanning]] nodig om een boog te doen ontstaan, en die boog is relatief onstabiel. Door de combinatie van de hoge warmtegeleiding en de hoge gebruikte spanning, geeft helium een diepe doorlassing.
 
Zuiver helium geeft een onprettig onstabiele boog. Daarom wordt het voor het gebruik met lassen meestal gemengd. "Tri-mix"<ref>Niet te verwarren met [[Trimix]] die duikers gebruiken: dat mengsel heeft een heel andere samenstelling!</ref> is een mengsel van helium met 5-10% argon en 2-5% koolstofdioxide. Deze mix is vooral geschikt voor dikke lassen in [[roestvast staal]], aluminium en andere [[Non-ferrometaal|non-ferrometalen]]. Vooral bij het lassen van metalen die zelf een hoog warmtegeleidingsvermogen hebben (koper en aluminium) is het van belang dat de warmte-inbreng groot is, wat bij gebruik van helium het beste mogelijk is. Bij het lassen van laaggelegeerd [[Staal (legering)|staal]] wordt helium niet gebruikt, omdat het een grillige boog en gespetter geeft.