In ''Famine, Affluence, and Morality''<ref>"[http://www.utilitarian.net/singer/by/1972----.htm Famine, Affluence, and Morality]", ''Philosophy and Public Affairs'', vol. 1, no. 3 (Spring 1972), p. 229–243.</ref> (Hongersnood, rijkdom, en de moraal), ééneen van de bekendste essays van Singer, stelt hij dat de huidige situatie rond [[armoede]] moreel onverantwoord is: sommige mensen leven in de grootste armoede, terwijl anderen de grootste overvloed en spilzucht vertonen. Singer stelt voor dat iedereen die in staat is de armen te helpen een deel van zijn inkomen zou moeten doneren aan goede doelen om zo de armoede terug te dringen. Singer argumenteert dat, wanneer men toch al een comfortabel leven leidt, een verdere poging om dit comfort te verhogen, verbleekt tegenover het moreel gewicht dat uitgaat van het redden van een ander persoon (uit de armoede) door dit geld aan hem of haar te geven. Zelf doneert Singer steeds 25 procent van zijn inkomen aan [[Oxfam]] en [[UNICEF]].<ref>[http://www.princeton.edu/~psinger/faq.html "FAQ on Singer's webpage at Princeton"] Princeton.edu. opgevraagd op 26/09/11.</ref>. In ''Rich and Poor'', de versie uit de tweede editie van het eerder genoemde werk ''Practical Ethics'', zet hij het als volgt uiteen:
