Isaac Casaubon: verschil tussen versies

'''Isaac Casaubon''' ([[Genève (stad)|Genève]], [[18 februari]] [[1559]] - [[Londen]], [[1 juli]] [[1614]]) was een Franse [[classicus]], [[hebraïcus]] en [[bibliothecaris]]. Hij werd in zijn tijd als ééneen van de slimste mensen van Europa beschouwd (tezamen met [[Justus Lipsius]] en [[Josephus Justus Scaliger]],<ref>{{Aut|M. Pattison}}, ''Isaac Casaubon 1559-1614'', Genève, 1970², pp. [https://books.google.be/books?id=yIt3xbbBQ7cC&pg=PA176 176][https://books.google.be/books?id=yIt3xbbBQ7cC&pg=PA177 177].</ref> deze drie werden door [[Charles Nisard]] het "literaire triumviraat van de 16e eeuw" genoemd).<ref>{{Aut|John Edwin Sandys|J.E. Sandys}}, ''A History of Classical Scholarship, III: The Eighteenth century in Germany, and the Nineteenth century in Europe and the United States of America'', Cambridge, 1908 (= 2010), p. [https://books.google.be/books?id=IFL5bcOayfcC&pg=PA253 253.]</ref>

Casaubon werd geboren in een [[Hugenoten]]-familie in Genève. In 1562 vestigde de familie zich in [[Crest (Drôme)|Crest]] in Frankrijk. Isaac kreeg onderwijs van zijn vader. Hij ging vervolgens studeren aan de [[Universiteit van Genève]], waar Francis Portus zijn leermeester Grieks was.

Na de moord op [[Hendrik IV van Frankrijk|Hendrik IV]] in 1610 week Casaubon uit naar Engeland. Daar werd hij groots ontvangen, onder meer door Richard Bancroft, de aartsbisschop van Canterbury, en verder in Cambridge en bij St. Paul's in Londen. Ook kreeg hij een jaargeld van de Engelse koning James van £300. Officieel behield Casaubon (met verlof) zijn baan als bibliothecaris in Frankrijk. In 1611 kreeg Casaubon het Engels staatsburgerschap. Casaubon was als Fransman niet onomstreden in Engeland: hij sprak geen Engels, het jaloerse hof bekeek hem met scheve ogen en hij moest zich met zaken bezighouden die hem afhielden van zijn echte werk. Ondertussen studeerde hij door. In 1614, het jaar van zijn dood, publiceerde hij het werk ''De rebus sacris et ecclesiasticis exercitationes XVI''. Dat was een analyse en herziene datering van het neoplatonische [[Corpus Hermeticum]].

De geleerden in het boek ''Middlemarch'' van [[George Eliot]] en in ''De Slinger van Foucault'' van [[Umberto Eco]] dragen de naam Casaubon.

* T.A. Birrell: 'The reconstruction of the library of Isaac Casaubon'. In: ''Hellinga Festschrift/feestbundel/mélanges. Forty-three studies in bibliography presented to Prof. Dr. Wytze Hellinga on the occasion of his retirement from the chair of neophilology in the University of Amsterdam at the end of the year 1978'', p. &nbsp;60-68. Amsterdam, 1980. Geen ISBN.