Quirinus (mythologie): verschil tussen versies

Hij vormde een typisch [[Indo-Europese godentrias]]<ref>De Indo-Europese trias is een term van {{Aut|[[Georges Dumézil]]}}, die gelijkenissen ziet tussen de oud-Romeinse trias Jupiter-Mars- Quirinus en onder andere de [[Umbrisch]]e trias Jupiter-Mars-Vofionus die we terugvinden op de ''tabulae Iguvinae''. Ook de [[Grieken]], [[Kelten]], [[Indo-Iraanse volkeren|Indo-Iraniërs]], [[Balten|Baltische volkeren]], [[Germanen]] en [[Slavische volkeren]] kenden een dergelijke trias. De Indo-Europese trias vertegenwoordigde de drie maatschappelijke lagen van de Indo-Europese maatschappij: heersende klasse (hemelgod, hier Jupiter), krijgersklasse (oorlogsgod die zich meestal op aarde manifesteert, hier Mars) en boerenklasse (vruchtbaarheidsgod die zich meestal onder de grond manifesteert, hier Quirinus). Deze indeling in een trias treft men aan in vele Indo-Europese culturen. De oude trias zou in de Etruskische periode (eind [[6e eeuw v.Chr.]] vervangen worden de Capitolijns-Etruskische trias Jupiter-Juno-Minerva (naar analogie met de [[Etruskisch]]e trias Tinia-Uni-Menrva) (zie ook {{Aut|I. Scott Ryberg}}, Was the Capitoline Triad Etruscan or Italic?, in ''[[American Journal of Philology|AJPh]]'' 52 (1931), p. 145-156.).</ref> met [[Jupiter (mythologie)|Jupiter]] en [[Mars (mythologie)|Mars]], waarbij Jupiter de soevereiniteit, Mars de oorlog en Quirinus de vruchtbaarheid patroneert. Hij laat zich duidelijk in met de graanbevoorrading via zijn ''[[flamen Quirinalis]]''. Dit was ééneen van de drie ''[[flamen (religie)|flamines]] maiores'' (hogere gespecialiseerde priesters), die een [[geit]] en een [[hond|teef]] offert bij de ''[[Robigalia]]'' en bij de ''[[Consualia]]'' samen met de [[Vestaalse maagden]] offert op het ondergrondse altaar van [[Consus]] (een vruchtbaarheidsgod). Zijn eigen feest, de ''[[Quirinalia]]'' ([[17 februari]]), vormen ook de slotdag van de ''[[Fornacalia]]'', het feest van de ''fornaces'' (ovens waarin het graan wordt gedroogd om langer te bewaren), wat nog maar eens wijst op zijn fundamentele vruchtbaarheidsfunctie.

* {{Aut|G. Radke}}, Quirinus. Eine kritische Überprufung der Überlieferung und ein Versuch, in ''[[Aufstieg und Niedergang der römischen Welt|ANRW]]'' II 17.1 (1981), p. &nbsp;276-299.

* {{Aut|D. Porte}}, Romulus-Quirinus, prince et dieu, dieu des princes. Étude sur le personnage de Quirinus et sur son évolution, des origines à Auguste, in ''[[Aufstieg und Niedergang der römischen Welt|ANRW]]'' II 17.1 (1981), p. &nbsp;300-342.