Emissiehandel: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Enkele vage beweringen eruit. Mag best bijgewerkt worden, want het houdt nu op in de kredietcrisis
Term prijsbias weggehaald n.a.v. overleg, +{{bron?}}
Regel 17:
 
Er zijn 3 redenen voor emissiehandel:
#Nederland heeft in internationaal verband afgesproken de uitstoot van broeikasgassen (onder andere CO<sub>2</sub>) en verzurende gassen (onder andere NO<sub>x</sub>) verder terug te dringen. Emissiehandel vermindert de uitstoot van emissies. Daardoor levert de industrie met emissiehandel een bijdrage aan het behalen van de internationale doelstelling. Zo moet Nederland zijn broeikasgasemissies in 2008-2012 met 6% hebben gereduceerd ten opzichte van 1990 Dit, als uitvloeisel van het Kyotoprotocol. Voor NederlandDit komt het neer op een emissiereductie van circa 13 Mton CO<sub>2</sub>-equivalenten ten opzichte van de uitstoot in 1990, van circa 213 Mton CO<sub>2</sub>-equivalenten. In dit protocol is ook een internationaal systeem van emissiehandel vastgelegd waarin landen onderling emissiereducties kunnen verhandelen.
#Er is afgesproken dat Nederland in 2010 maximaal 260 kton [[stikstofoxide]]n mag uitstoten. Dat is vastgelegd in de zogenaamde NEC-richtlijn van de [[Europese Unie]]. De emissie-eisen uit deze richtlijn zijn verplichtend.
#Een handelssysteem is kostenefficiënt. Voor sommige bedrijven is het erg duur om hun uitstoot te verminderen. Voor andere bedrijven is het reduceren van emissies relatief goedkoop. Ook zijn er bedrijven die al veel geld hebben gestoken in emissiebeperking en dus een overschot aan emissieruimte hebben. Bedrijven waarvoor beperkingen duur zijn, kunnen rechten kopen van bedrijven die relatief weinig geld kwijt zijn aan maatregelen om hun uitstoot te verminderen. Daardoor worden emissies daar beperkt waar dat het goedkoopst is. Hierdoor wordt de uitstoot meer gereduceerd tegen lagere kosten.
Regel 33:
De [[Europees systeem voor emissiehandel|emissierechten in de EU]] zijn voor het eerst verdeeld via een gratis toedeling van emissierechten (grandfathering) aan bedrijven op basis van hun toenmalige uitstoot. Daarbij is een overschot aan emissierechten ontstaan doordat landen te veel rechten (certificaten) aan bedrijven hebben uitgedeeld. De oorzaak hiervan was dat de EU de emissiedefinitie ("horizontaal" activity based) en data van het European Environmental Agency in Kopenhagen gebruikte, bij toewijzing van emissierechten, terwijl het EU Transactielog emissiedata meet op verticale installatiebasis. Hierdoor was er in de periode 2005-2007 een over-allocatie van 200 miljoen ton emissierechten (10% van de markt) en stortte de prijs in naar nul eind 2007.<ref>[http://www.amazon.co.uk/Carbon-Trading-Pricing-Joost-Kanen/dp/0955372011/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1330786361&sr=8-1 Carbon Trading & Pricing, Kanen, JLM Fulton Publishing, p. 68—69, 8. December 2006]</ref> Door de [[Kredietcrisis|economische crisis]] in de jaren 2008 tot en met 2011 daalde bovendien de productie van veel bedrijven, waardoor ze nog meer emissierechten overhielden. Hierdoor leverde het systeem van emissierechten voor bedrijven nog maar nauwelijks een prikkel om de uitstoot te beperken. Voor bedrijven was het in de meeste gevallen goedkoper om emissiecertificaten te kopen en gewoon door te gaan met vervuilen, dan om milieumaatregelen te nemen. Een versnelde verlaging van het totale uitstootplafond zou de situatie kunnen verbeteren, maar hiervoor is onvoldoende politiek draagvlak. Wel zijn een aantal veilingen uitgesteld, waardoor er tijdelijk minder uitstootrechten op de markt waren.
 
De afgelopen jaren zijn er problemen gebleken bij het Europese emissiehandelssysteem, het European Union Emission Trading System (EU ETS). Het gaat om de volgende fouten in het ontwerp van het EU ETS in 2005{{Bron?|Wie beweert dit? Ook erg modieus geschreven.|2019|07|07}}:
# ETS is onevenwichtig doordat kopers/energiebedrijven, geconcentreerd en groot zijn en er vele kleine verkopers, industrie en projectontwikkelaars, zijn. DitDe leidtkleine totverkopers eenkunnen negatievegeen vuist maken tegen de grote kopers en daardoor geen goede prijs-bias bedingen.
# ETS is enkel grootschalig waardoor er een disconnect ontstaat met de beleving van individuele burgers. De grootschaligheidDit stoot ook innovators en entrepreneurs af.
# ETS is onvriendelijk voor carbon innovaties, met name de innovaties die niet door de overheid geagendeerd worden. Grandfathering beloont bestaande technologie. Ook in fase 3 van het ETS wordt naar industrie toe vooral gegrandfatherd, en naar utilities geveild.
# ETS is te veel enkel een financiële markt. Door grandfathering is er te weinig een link met veranderingen in productiestructuur.