Scheepshelling: verschil tussen versies

Nieuwbouwhellingen maken vaak gebruik van sleden, die glijden over ingevet hout, beton of staal. Ook kunststof materialen worden wel gebruikt. Op reparatiehellingen moeten de schepen tegen de helling op getrokken worden en derhalve maakt men hier gebruik van rails. Schepen worden gedokt, staande op een zogenaamde hellingwagen. De hellingwagen rolt over de rails met behulp van wielen of paletten met rolletjes. Dit alles om de trekkrachten te beperken. Omdat nieuwbouwhellingen meestal gebruik makengebruikmaken van glijden en reparatiehellingen van rijden over rails worden de eersten in de Engelse taal meestal "slipway" genoemd en het tweede type "Marine railway".

Scheepswerven langs (smalle) [[rivier]]en en [[Kanaal (waterweg)|kanalen]] maken bijna altijd gebruik van dwarshellingen. Een langshelling zou te ver in het water steken en bovendien heeft men dan geen uitloopmogelijkheid om het schip te water te zetten. Om de lengte van een dwarshelling te beperken maakt men deze soms parabolisch. Bij een langshelling zou men dit ook kunnen doen, maar dan moet men gebruik makengebruikmaken van een beperkt aantal of van zeer speciale scheepsondersteuningen. Dit om het schip goed te blijven ondersteunen terwijl het van de parabolische helling afgaat. Bij een dwarshelling is dit eenvoudiger. Op een langshelling kan normaal gesproken slechts één schip staan, op een dwarshelling echter kunnen meestal meerdere schepen worden "geparkeerd". De trekinstallatie op een langshelling is simpel, deze bevindt zich dan meestal tussen de twee rails.Bij een dwarshelling moet men over de totale lengte van het schip in dwarse richting trekken. Hiervoor wordt meestal één aandrijving en een aantal gekoppelde lieren gebruikt.