2 Tone: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 55:
De reden was dat Dammers 2 Tone weer wilde gebruiken om een platform te bieden aan moderne dansbare muziek, en in plaats van ska koos Dammers ditmaal voor [[Britfunk]] dat een jaar eerder hoge ogen gooide. Hij contracteerde The Apollinaires en The Higsons. Van The Apollinaires verscheen de single ''[[The Feeling's Gone]]'', met met medewerking van Rhoda Dakar en blazerssectie The Swinging Laurels. The Higsons, die de carrières lanceerden van Charlie Higson en de latere Madness-collaborateur Terry Edwards, brachten twee singles uit; ''[[Tear the Whole Thing Down]]'', een remix van ''Burn the Whole Thing Down Before the Yanks'll Do'', en ''Run Me Down''. Geen van beide bands wist 2 Tone nieuwe successen te bezorgen omdat ook Britfunk door de vaderlandse pers als een gepasseerd station werd beschouwd.
Eind 1982 verscheen de tweede single van The Special AKA; ''[[War Crimes]]'', dat over de oorlog in [[Libanon]] handelde en mede door de radioboycot niet in de hitlijsten kwam. Ondertussen waren de opnamen voor het Special AKA-album begonnen, wat niet meeviel omdat er geen sprake was van een hecht collectief zoals de originele Specials. De kosten liepen hoog op, vandaar dat in de zomer van 1983 de volgende single verscheen; ''[[Racist Friend/Bright Lights]]'', beide nummers geschreven door Dick Cuthell en gezongen door Rhoda Dakar en [[Stan Campbell]] (Blacks opvolger in de nadagen van de oorspronkelijke Selecter). ''Racist Friend'' is een oproep om het contact met racisten - vrienden, familie, of wie dan ook - direct te verbreken, tenzij ze tot inkeer komen. ''Bright Lights'' rekent af met de naïeve gedachte dat de straten van (de) Londen(se popscene) met goud geplaveid zijn zoals de videoclips van acts als [[Wham! (muziek)|Wham!]], [[Duran Duran]] en [[Spandau Ballet]] doen geloven. De tekst leek van toepassing op Campbell die zich een jaar eerder bij Special AKA aansloot; hij had hoge verwachtingen van zijn samenwerking met Jerry Dammers, maar met slechts een een zestigste plaats steken in de Britse hitlijsten werden deze niet ingelost. Ook de verzamelaar ''[[This Are Two Tone]]'', die eind 1983 werd uitgebracht, sloeg er niet in om oude tijden te laten herleven; met een 51e plaats in de Britse albumlijst leek het vooral aan te geven dat niemand nog op ska zat te wachten.
De Special AKA scoorde pas in 1984 een hit met ''[[Free Nelson Mandela]]'', maar het was niet genoeg om de torenhoge schulden terug te betalen die het album ''[[In The Studio]]'' had gemaakt. Dammers ging in staking en werd dj/anti-apartheidsactivist; in 1985 contracteerde hij [[The Friday Club]], een band die eenzelfde soort muziek maakte als [[Sade Adu|Sade]]; de single ''Windowshopping'' werd gepromoot tijdens een tournee met Madness dat zich ondertussen had ontwikkeld tot een popgroep die ook serieuze teksten bleek te kunnen schrijven. In 1986 bracht John Bradbury de laatste 2-Tone-single uit met zijn band JB Alstars; ''[[Alphabet Army]]'' ging over de stakingen in het onderwijs, waar Bradbury zelf ooit werkzaam was. 2-Tone ging op non-actief, maar de rechten lagen nu bij Chrysalis als ruil voor de kwijtschelding van Dammers.
{{DEFAULTSORT:#2 Tone}}
| |||