Geschiedenis van de Nederlandse slavernij: verschil tussen versies

Zowel de [[Kelten]] als de [[Germanen]] kenden een maatschappij van edelen, vrijen, halfvrijen (''[[Laat (feodalisme)|laten]]'') en slaven en ook gedurende de [[Romeinen in Nederland|Romeinse tijd]] werden er slaven gehouden. Ook de [[Friezen]] handelden in slaven, die vooral bestemd waren voor de slavenmarkten in [[Spanje]] en [[Caïro (stad)|Caïro]]. Slavernij zou blijven bestaan tot in de late [[middeleeuwen]], toen [[Decreet (kerkelijk recht)|pauselijke decreten]] het tot slaaf maken van [[Christenenchristenen]] verboden.

Officieel bestond op het grondgebied van de [[Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden]] geen slavernij, maar in realiteitwerkelijkheid was de status van slaven in de Lage Landen een grijs gebied. In de [[zestiende eeuw]] werd, volgens de zestiende-eeuwse Leuvense professor [[Petrus Gudelinus]], in Mechelen een ontsnapte slaaf bevrijd, onder de redenering dat slavernij niet erkend werd in de Lage Landen.<ref name="Leiden Law Blog">"Some remarks on slavery and legal history", Hans-Jan van Kralingen, ''Leiden Law Blog''</ref> In de praktijk werd deze uitspraak vaak genegeerd: met name Spaanse en [[koninkrijk Portugal|Portugese]] [[handelaar|kooplieden]] namen met regelmaat slaven mee naar Nederland als [[bediende]]n. Later, met name vanaf de [[achttiende eeuw]], kwamen er ook slaven van [[plantage]]-eigenaren over., Alal bleef het om relatief kleine aantallen gaan. Zo reisden er tussen 1729 en 1775 gemiddeld 10 zwarte personen, niet allemaal slaven, per jaar tussen [[Suriname]] en Nederland, waarvan het merendeel na een kort verblijf weer terugging.<ref>'Swart’ in Nederland – Afrikanen en Creolen in de Noordelijke Nederlanden [https://bukubooks.wordpress.com/swart/ Buku – Bibliotheca Surinamica]</ref> AlhoewelHoewel zij zich tot de rechtbank konden wenden om hun vrijheid op te eisen, gebeurde dit zelden. Zelfs in gevallen waar tot slaaf gemaakten hun vrijheid probeerden op te eisen lukte dit niet per definitie. In 1736 ontsnapte een slaaf genaamd Claes uit [[Curacao]], als verstekeling op een schip naar Nederland. De Hoge Raad stelde echter dat hij eigendom van slavendrijver Paulina Meyer zou blijven omdat hij een dief van zichzelf (''fur sui ipsus'') en gestolen eigendom (''res furtiva'') zou zijn.<ref name="Leiden Law Blog" />