Communicatiesatelliet: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Geostationaire baan: intercontinentaal internetverkeer genoemd + bronvermelding |
k Enkele blokhaak bij externe link |
||
Regel 11:
In 1945 publiceerde [[Arthur C. Clarke]], een Engelse [[sciencefiction]]schrijver, een artikel waarin hij de mogelijkheid beschreef van een satelliet die om de aarde beweegt met een hoeksnelheid gelijk aan die van de aardrotatie. Een dergelijke satelliet in een baan boven de [[evenaar]] zou altijd boven hetzelfde punt van het aardoppervlak staan en signalen kunnen zenden naar een groot gedeelte van de aarde. Drie van zulke satellieten, elk op een afstand van 120 graden ten opzichte van elkaar geplaatst, zouden de hele wereld kunnen bestrijken, met uitzondering van de polen. Clarke liet zien dat de straal van de baan van zo'n satelliet ruim 42.000 kilometer moest zijn.<ref>{{en}}{{aut|Clarke, A.C.}} (1945). Extra-terrestrial relays - Can Rocket Stations Give World-wide Radio Coverage? [http://lakdiva.org/clarke/1945ww/1945ww_oct_305-308.html ''Wireless World'' '''51'''(10): 305-308.]</ref> De band in de ruimte waarbinnen zo'n satelliet zich zou moeten bevinden, wordt de ''Clarke Belt'' genoemd. De hoogte boven het aardoppervlak is gelijk aan de straal van de baan minus de straal van de aarde: ongeveer 36.000 kilometer. De satellieten bewegen met een snelheid van ongeveer 11.000 km/u, maar lijken vanaf de aarde gezien stil te staan. De satelliet is altijd beschikbaar en [[schotelantenne]]s kunnen er blijvend op gericht worden. Communicatiesatellieten moeten jarenlang blijven werken. Ze moeten daarom hun eigen elektriciteit kunnen opwekken, wat gebeurt met behulp van [[zonnepaneel|zonnepanelen]].{{Bron?||2017|11|29}}
Het nadeel van een geostationaire satelliet is de grote afstand en daardoor de tijdvertraging, waardoor deze onpraktisch is voor tweewegcommunicatie, zoals een telefoonverbinding.<ref>{{en}}{{aut|Lillian Goleniewski, Kitty Wilson Jarrett}}. ''Telecommunications Essentials, Second Edition: The Complete Global Source'', 10 oktober 2006.</ref> Het duurt ongeveer 250 milliseconden voordat een spreker een reactie op zijn woorden hoort. Tot in de jaren 80 van de 20e eeuw liepen intercontinentale telefoonverbindingen vaak via een satelliet, soms zelfs via twee satellieten, wat bij een gesprek een merkbare vertraging gaf. Tegenwoordig lopen intercontinentaal telefoon- en [[internet]]verkeer vrijwel uitsluitend over [[onderzeekabel|onderzeese kabels]].<ref name=ICPC-rapport>{{en}}[http://www.un.org/depts/los/biodiversity/prepcom_files/ICC_Submarine_Cables_&_BBNJ_August_2016.pdf The International Cable Protection Committee (ICPC)
{{Zie ook|Zie [[Omroepsatelliet]] voor achtergrondinformatie over de werking van de satellieten voor de consument.}}
| |||