[[Paulus (apostel)|Paulus]] schreef in een van [[Brieven van Paulus|zijn brieven]]: "God beloont een ieder naar zijn daden. Aan wie het goede doet en daarin volhardt, aan wie glorie, eer en onsterfelijkheid zoekt, schenkt hij het eeuwige leven."<ref>Romeinen 2:6,7</ref> [[Geloof (religieus)|Geloof]] in [[Jezus (traditioneel-christelijk)|Jezus Christus]] is hiervoor een voorwaarde.<ref>1 Johannes 5:13</ref> Hiermee wordt de [[opstanding]] uit de dood en eeuwig [[leven]] in een [[hiernamaals]] (de [[hemel]]) aangeduid.<ref>1 Korintiërs 15:50-57</ref><ref>Johannes 6:39,40,47</ref> Deze geloofsartikelen behoren tot de oudste in het christendom en de kern van het [[christendom]].<ref>1 Korintiërs 15:12-22</ref>
In het [[Nieuwe Testament]] wordt gerefereerd aan een [[opstanding]] uit de dood en een eeuwig [[leven]] dat weggelegd is voor de volgelingen van [[Jezus (traditioneel-christelijk)|Jezus Christus]]. Zij zullen een nieuwe hemel en een nieuwe aarde beërven en niet langer onderhevig zijn aan ziekte en niet meer sterven.
Strikt genomen maakt het [[Nieuwe Testament]] een onderscheid tussen "eeuwig leven" en "onsterfelijkheid". Alleen [[God (christendom)|God]], "die alles in leven houdt", is onsterfelijk.<ref>1 Timoteüs 6:12-16</ref>
Het idee van een [[hiernamaals]] na de lichamelijke dood is mogelijk de christelijke leer binnengeslopen vanuit het [[neoplatonisme]]. Deze leer gaat uit van het [[dualisme]]: het idee dat lichaam en [[geest]] als twee gescheiden grootheden zijn te beschouwen en dat de geest na de dood onafhankelijk van het lichaam kan voortbestaan.
=== Origenes ===
Er hebben met betrekking tot het eeuwige leven altijd alternatieve opvattingen bestaan. [[Origenes]] verdeelde de tijd in opvolgende wereldtijden αιωνων (eonen). In die zin moest volgens hem ook de term 'eeuwigζωην levenαιωνιον, 'ζωην"eeuwig αιωνιον'leven" worden opgevat, als periode met een begin en een einde. De uitdrukking wordt zodoende synoniem met 'leven van de toekomende eeuw', een frase zoals die voorkomt in de [[geloofsbelijdenis van Nicea]]. Op de tekst van deze geloofsbelijdenis hebben de volgelingen van Origenes aanvankelijk enige invloed kunnen uitoefenen. Het Bijbelse Griekse grondwoord αιων heeft inderdaad niet de primaire betekenis van 'zonder einde'. Zo komt bij Origenes aan elke eon een einde. Na de wederoprichting van alle dingen (''apokatastasis pantoon'') zijn de wereldtijden en daarmee de heerschappij van Christus voorbij en zal God alles zijn in allen (.<ref>1 KorKorintiërs 15:28).</ref> In deze ''apokatastasis pantoon'' is bij Origenes geen plaats voor eindeloze hellestraffen. Uiteindelijk zullen alle mensen, ook de [[duivel]], met God verzoend worden. Een kerkelijke veroordeling van de leer van Origenes vond plaats in 543.
