Tabletcomputer: verschil tussen versies

Over het algemeen beschikken tablets over verschillende sensors, zoals een lichtsensor (om de helderheid van het scherm automatisch aan te passen aan omgevingslicht), nabijheidssensor, [[microfoon]] en één of twee [[camera]]('s) voor foto en video. Daarnaast zijn vaak voorzieningen voor positiebepaling aanwezig, zoals [[Global positioning system|GPSgps]], een [[Kompas|digitaal kompas]] en een oriëntatiesensor. Voor verbinding met andere apparaten en het internet zijn tablets vrijwel geheel afhankelijk van draadloze dataverbindingen, zoals [[wifi]], [[Bluetooth]] en (soms) [[3G]]/[[4G]]: de dunne behuizing laat weinig ruimte voor fysieke aansluitpoorten. Zodoende zijn er – naast de genoemde voorzieningen voor draadloze verbindingen – vaak alleen een (micro-)[[Universal Serial Bus|USB-poort]] en een hoofdtelefoonaansluiting beschikbaar op het apparaat. In sommige gevallen beschikken tablets ook over een kaartlezer voor micro-[[SD-kaart|microSD-kaartjes]]jes; door het plaatsen van een geheugenkaartje kan het opslaggeheugen worden uitgebreid en ontstaat een extra mogelijkheid voor datauitwisselingdata-uitwisseling met andere apparaten.

In 1989 lanceerde het bedrijf GRiD Systems Corporation de GRiDPad, die wordt beschouwd als de eerste tabletcomputer op de consumentenmarkt. Het 2 kilo zware apparaat kostte ruim 2400 dollar, draaide op [[MS-DOS]] en beschikte over een monochroom lcd-scherm. De GRiDPad werd vooral bediend met behulp van een styluspen[[stylus]]pen, die aan het apparaat vastzat met een kabeltje. Het systeem kon geschreven tekens omzetten in tekst met een door Jeff Hawkins ontworpen handschriftherkenningssysteem.<ref>http://oldcomputers.net/gridpad.html</ref> In de loop van de jaren 90 werd het oerconcept van de GRiDPad verder doorontwikkeld door verschillende computerbedrijven. Sommige tabletprojecten resulteerden uiteindelijk in daadwerkelijke producten, zoals de [[AT&T EO|EO Personal Communicator]] (in de Verenigde Staten uitgebracht door telefoonmaatschappij [[AT&T]]) en de Apple Newton; beide waren als nicheproduct redelijk succesvol. Een aantal andere projecten om een tabletcomputer te ontwikkelen, waaronder een concept van de Amerikaanse krantenuitgever Knight Ridder en het OMI-NewsPAD-project van de Europese Unie, kwam niet verder dan de prototypefase. Tabletcomputers bleven al met al nog nicheproducten, mede door hun hoge prijs; vergeleken met huidige tablets waren ze daarnaast nogal log en zwaar.

[[Bestand:Steve Jobs with the Apple iPad no logo.jpg|thumb|[[Steve Jobs]] toont de [[iPad]] voor het eerst aan het publiek (2010)]]

In 2010 introduceerde Apple de [[iPad]]. De gebruiksomgeving van het apparaat was speciaal ontworpen voor gebruik met vingergebaren, in tegenstelling tot eerdere apparaten, die vooral bediend werden met een styluspen[[stylus]]pen. In tegenstelling tot de eerdere tablet-pc's week Apple af van de PCpc-specificatie: in de iPad werd een energiezuinige [[ARM-architectuur|ARM-processor]] toegepast. Door technologische vooruitgang waren dergelijke processors nu krachtig genoeg voor veel taken die eerder slechts op een pc konden worden uitgevoerd; daarnaast zorgden verbeteringen in batterijtechnologie voor dunne en lichte batterijen met een lange werktijd. Al snel bleek de iPad een enorm succes, wat een doorbraak betekende voor tabletcomputers: andere fabrikanten, zoals [[Samsung Group|Samsung]], [[Asus]] en [[Sony]], brachten snel eigen tablets uit. Deze apparaten volgden het concept van de iPad: ze werden bediend met vingergebaren en bevatten een ARM-processor. Vaak draaiden deze tablets op het besturingssysteem [[Android (besturingssysteem)|Android]] van [[Google Inc.|Google]], dat begin 2011 een speciale tabletversie van dit systeem uitbracht (Android Honeycomb). Microsoft liet haar eerdere tablet-pc-concept varen en kwam in 2012 met een nieuwe versie van Windows ([[Windows 8]]) met een gebruiksomgeving die gemakkelijk met vingergebaren kan worden bediend. Daarnaast introduceerde het bedrijf ook eigen tablets ([[Microsoft Surface (tablet)|Microsoft Surface]]). Vanaf 2010 vertoont de verkoop van tablets een zeer sterke stijging. Het onderzoeksbureau [[Gartner]] becijferde dat alleen al in 2013 ruim 195 miljoen tablets zijn verkocht.<ref>http://www.gartner.com/newsroom/id/2674215</ref>

Een belangrijke eigenschap van een tabletcomputer is het besturingssysteem dat wordt meegeleverd. Over het algemeen zijn tablets er slechts op gemaakt om nieuwere versies van het meegeleverde besturingssysteem te kunnen draaien – andere besturingssystemen kunnen vaak niet of met grote moeite worden geïnstalleerd. De keuze voor het besturingssysteem is belangrijk; deze bepaalt immers de gebruiksomgeving en de programma's (ook wel [[Mobiele app|apps]]) die op de tablet kunnen worden geïnstalleerd.

Op dit moment (2019) zijn drie besturingssystemen voor tablets dominant:

*[[iOS (Apple)|iOS]] van Apple. Deze tablets worden meestal I-pad's genoemd. Dit systeem draait alleen op tablets van deze fabrikant; door de grote populariteit van Apples tablets heeft iOS toch een aanzienlijk marktaandeel veroverd.

*[[Windows 8.1]]/RT van Microsoft. Windows is beschikbaar voor zowel tablets met processor op basis van de x86-processorarchitectuur (Windows 8.1), als voor tablets met een ARM-processor (Windows RT). Hoewel beide varianten er hetzelfde uitzien, heeft Windows 8.1 als voordeel dat ook oudere Windows-programma's op dit systeem werken. Gedurende de huidige versie van Windows ([[Windows 10]]) zal Windows RT worden uitgefaseerd.

Naast kruisingen tussen tablets en laptops bestaan ook kruisingen tussen tablets en mobiele telefoons (phablets[[phablet]]s of mini-tabletsminitablets). Deze zijn vaak iets kleiner dan de gemiddelde tablet, en hebben uiteraard de mogelijkheid om te bellen.

[[Bestand:Smartphones Samsung Galaxy Note.jpg|thumb|Samsung Galaxy Note-serie, een voorbeeld van phablets[[phablet]]s]]

[[E-reader]]s lijken op tablets qua vormfactor: ze bestaan vaak uit een dunne behuizing met daarin een groot, aanraakgevoelig scherm. Bij deze apparaten wordt meestal gebruikgemaakt van een scherm gebaseerd op [[e-ink]]technologie. Omdat een dergelijk scherm geen licht geeft is het minder belastend voor de ogen. De aanwezigheid van een e-ink scherm maakt een e-reader echter minder geschikt voor multimediatoepassingen dan een tablet: e-ink schermeninkschermen zijn in de regel monochroom en hebben een lage verversingssnelheid.