Frank De Winne: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 2A02:1810:481D:C300:2C53:FF0B:ACB0:127D (Overleg) hersteld tot de laatste versie door RonaldB |
→Piloot: Voeg referentie toe voor Semper Viper award |
||
Regel 28:
De Winne werd in december 1992 aangesteld als testpiloot voor de Belgische luchtmacht. Tijdens een vlucht in juni 1993 met een [[F-16 Fighting Falcon]] boven [[Marche-en-Famenne]] moest hij zijn [[schietstoel]] gebruiken. Hij kwam zelf veilig op de grond. Hij was van januari [[1994]] tot april [[1995]] verantwoordelijk voor de vluchtveiligheid van de ''1st Fighter Wing'' te [[Bevekom]]. Van april 1995 tot juli [[1996]] was hij gedetacheerd als senior testpiloot van de [[EPAF]] (European Participating Air Forces) bij [[Edwards Air Force Base]] in [[Californië]].
Op [[12 februari]] [[1997]] kreeg De Winne boven [[Nederland]] motorproblemen in een F-16 waarbij de boordcomputer uitviel. De Winne slaagde erin de F-16 veilig aan de grond te zetten, wat hem als eerste niet-Amerikaan de [[Joe Bill Dryden Semper Viper Award]] opleverde.<ref>{{Citeer web|url=http://www.f-16.net/f-16-news-article8.html|titel=Frank De Winne first non-American to receive Semper Viper Award|bezochtdatum=28 mei 2019|voornaam=Lieven|achternaam=Dewitte|datum=23 oktober 1997|taal=en}}</ref>
In augustus [[1998]] werd De Winne commandant van het 349e Smaldeel, gestationeerd op [[Vliegbasis Kleine-Brogel|Kleine-Brogel]]. Tijdens de [[NAVO]]-operatie [[Operatie Allied Force|Allied Force]] in de [[Balkan (schiereiland)|Balkan]] in [[1999]] was hij commandant van de Belgisch-Nederlandse ''Deployable Air Task Force'' die meer dan 2000 vluchten uitvoerde. Naar aanleiding hiervan ontving De Winne de onderscheiding [[Officier in de Orde van Oranje-Nassau]].
| |||