Tweede Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Nieuwe bijdrage over het Tweede Franse Keizerrijk
Regel 20:
De '''Tweede Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog''', ook bekend als de '''Frans-Oostenrijkse Oorlog''', '''Oostenrijks-Sardijnse Oorlog''', '''Oostenrijks-Piëmontese Oorlog''' en (in Frankrijk) '''Italiaanse veldtocht''' (''Campagne d'Italie''), werd uitgevochten door het [[Tweede Franse Keizerrijk]] van keizer [[Napoleon III|Napoleon III van Frankrijk]] en het [[Koninkrijk Sardinië (1720-1861)|Koninkrijk Piëmont-Sardinië]] tegen het [[Keizerrijk Oostenrijk]] in 1859.
 
De oorlog werd doelbewust door Piëmont-Sardinië geprovoceerd, in afspraak met Frankrijk dat in Oostenrijk een belangrijke opponent in Europa zag. Deze afspraken werden in het grootste geheim gemaakt tijdens de [[Ontmoeting van Plombières]] in juli 1858. Oostenrijk was toen de heerser van Noordoost-[[Italisch schiereiland|Italië]]. InNa de oorlog verkreeg Frankrijk in het [[Verdrag van Zürich]] van november 1859 het Oostenrijkse [[Lombardije]] en gaf dit vervolgens aan Piëmont-Sardinië. In ruil voor zijn hulp kreeg Frankrijk gebieden van Piëmont-Sardinië, namelijk [[Hertogdom Savoye|Savoye]] en [[Graafschap Nizza|Nizza]] (Nice).
 
Met de gevolgen van de dure oorlog was Frankrijk minder tevreden: keizer Napoleon III was ervan uitgegaan dat Piëmont-Sardinië hem dankbaar zal blijven en dat de Centraal-Italiaanse staten onder Franse invloed zouden komen. Deze echter werden binnen korte tijd onderdeel van het nieuwe [[Koninkrijk Italië (1861-1946)|koninkrijk Italië]] onder leiding van Piëmont-Sardinië.
Regel 40:
== Zie ook ==
* [[Risorgimento]]
* [[Verdrag van Zürich]]
 
[[Categorie:Onafhankelijkheidsoorlog|Italiaanse, 2]]