Italië op het Eurovisiesongfestival: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 16:
==De balans==
[[Bestand:Eurovision Song Contest 1958 - Domenico Modugno.png|thumb|left|[[Domenico Modugno]] schreef in [[Eurovisiesongfestival 1958|1958]] geschiedenis met ''Volare'']]
Italië heeft door de jaren heen talloze successen geboekt op het Eurovisiesongfestival. Van de 4445 Italiaanse deelnames eindigden er 3132 bij de beste tien. Italië heeft het songfestival twee keer gewonnen:
 
*[[Eurovisiesongfestival 1964|1964]]: [[Gigliola Cinquetti]] - ''[[Non ho l'età]]''
Regel 58:
In 1970 werd besloten om de Italiaanse inzendingen voortaan anders te kiezen, omdat men vond dat het San Remo-festival te veel grandeur had gekregen om als een preselectieprogramma te dienen. Als vervanging koppelde men de selectie aan [[Canzonissima (Italiaans programma)|Canzonissima]], een andere nationale liedjeswedstrijd. De winnaars hiervan werden, echter met een ander lied, afgevaardigd naar het songfestival. In 1972 stond er met [[Nicola di Bari]] evenwel toch weer een San Remo-winnaar op het Eurovisiepodium, maar dit was toeval aangezien Di Bari bij Canzonissima eveneens de winnaar was geweest.
 
Omdat Canzonissima ophield te bestaan, besloot de [[Radio Audizioni Italiane|RAI]] in [[Italië op het Eurovisiesongfestival 1976|1976]] de Italiaanse inzendingen voortaan intern te kiezen. Hierbij is de invloed van het San Remo-festival altijd onmiskenbaar gebleken. Alle artiesten die ooit voor Italië naar het Eurovisiesongfestival gingen, hebben ook ervaring gekend met het San Remo-festival. Veruit de meesten hadden het festival eerder al eens gewonnen of zouden het later op hun naam schrijven. Sinds de jaren zeventig kwam het desondanks nog maar enkele keren voor dat Italië op het songfestival vertegenwoordigd werd door de San Remo-winnaar van hetzelfde jaar. Dit was het geval in [[Italië op het Eurovisiesongfestival 1989|1989]], [[Italië op het Eurovisiesongfestival 1993|1993]], [[Italië op het Eurovisiesongfestival 1997|1997]], [[Italië op het Eurovisiesongfestival 2013|2013]], [[Italië op het Eurovisiesongfestival 2015|2015]], [[Italië op het Eurovisiesongfestival 2017|2017]] en, [[Italië op het Eurovisiesongfestival 2018|2018]] en [[Italië op het Eurovisiesongfestival 2019|2019]]. In 1989 en 1993 ging het echter wel om een ander lied dan waarmee in San Remo gewonnen was. In [[Italië op het Eurovisiesongfestival 1987|1987]] won [[Umberto Tozzi]] het San Remo-festival als onderdeel van een trio, en trad hij op het songfestival aan als duo, samen met [[Raffaele Riefoli|Raf]]; dit gebeurde bovendien met een ander lied. In [[Italië op het Eurovisiesongfestival 2011|2011]] werd de winnaar van de jongerencategorie van het San Remo-festival naar het songfestival gestuurd.
 
==De jaren 50 en 60==
Regel 70:
Tijdens het eerste decennium dat het Eurovisiesongfestival bestond, was het voor Italië gebruikelijk om aan te treden met de winnaar van het [[Festival van San Remo|San Remo-festival]]. In [[Eurovisiesongfestival 1958|1958]] viel deze eer te beurt aan [[Domenico Modugno]], die naar [[Hilversum]] reisde met het lied ''[[Volare (lied)|Nel blu dipinto di blu]]''. Door een stroomstoring werd zijn optreden echter niet in alle landen goed ontvangen, waardoor Modugno zijn lied, nadat alle andere landen aan de beurt waren geweest, nog eens mocht overdoen. Hoewel Italië niet wist te winnen (het eindigde met 13 punten op de derde plaats), groeide de inzending onder de bekendere titel ''Volare'' uit tot een overweldigend en wereldwijd succes. In de [[Verenigde Staten]] werd het een nummer 1-hit en won het twee [[Grammy Award]]s. Het lied werd talloze malen gecoverd en is commercieel gezien het succesvolste songfestivalliedje uit de geschiedenis. In 2004 werd ''Volare'' door de Italiaanse copyrightmaatschappij [[SIAE]] bovendien bekroond als het meest gespeelde Italiaanse lied aller tijden, niet alleen in Italië zelf maar wereldwijd. Tijdens de in 2005 gehouden jubileumshow ''[[Congratulations: 50 Jaar Eurovisiesongfestival]]'' eindigde ''Volare'' op de tweede plaats van populairste songfestivalliedjes aller tijden, achter ''[[Waterloo (nummer)|Waterloo]]'' van [[ABBA]].
In [[Eurovisiesongfestival 1959|1959]] won Domenico Modugno voor een tweede maal op rij het San Remo-festival, en werd zo opnieuw voor Italië naar het songfestival gestuurd. Ditmaal trad hij aan met het lied ''Piove'', tevens bekend als ''Ciao, ciao bambina''. Hoewel ook dit lied een internationaal verkoopsucces werd, kon hij er de roem van ''Volare'' niet mee evenaren. Hij eindigde op het songfestival op de zesde plaats.
roem van ''Volare'' niet mee evenaren. Hij eindigde op het songfestival op de zesde plaats.
 
[[Bestand:Gigliola Cinquetti (1966).jpg|thumb|left|[[Gigliola Cinquetti]]]]
Regel 131 ⟶ 130:
In [[Eurovisiesongfestival 2011|2011]] keerde Italië na 13 jaar afwezigheid terug op het Eurovisiesongfestival in [[Düsseldorf]]. Het land werd vanaf dat jaar ingedeeld bij de ''Grote vijf Eurovisielanden'', wat betekent dat Italië niet hoeft deel te nemen aan de [[Eurovisiesongfestival halve finale|halve finales]], en altijd automatisch geplaatst is voor de finale. Zanger en pianist [[Raphael Gualazzi]] kreeg de eer om zijn land te vertegenwoordigen, en deed dit met ''[[Follia d'amore]]'', het lied waarmee hij dat jaar de jongerencategorie van het San Remo-festival had gewonnen. Op het songfestival werd het nummer onder de titel ''Madness of love'' deels vertolkt in het Italiaans, en deels in het Engels. De terugkeer van Italië werd onder het Europese publiek met veel enthousiasme ontvangen; Gualazzi ontving 189 punten en eindigde achter [[Azerbeidzjan op het Eurovisiesongfestival|Azerbeidzjan]] op de tweede plaats. In [[Eurovisiesongfestival 2012|2012]] kwam Italië vervolgens naar het songfestival met [[Nina Zilli]]. Met ''L'amore è femmina'' was zij een van de favorieten om te winnen, maar uiteindelijk werd ze negende.
 
In [[Eurovisiesongfestival 2013|2013]] deed Italië mee met de winnaar van het San Remo-festival, [[Marco Mengoni]]. Hij vertolkte in [[Malmö (stad)|Malmö]] zijn winnende lied ''[[L'essenziale]]'' en sleepte daarmee de zevende plaats binnen, het derde top 10-succes voor Italië op rij. Aan deze goede prestaties kon geen vervolg worden gegeven door [[Emma Marrone]], die vanwege een niet al te vlotte uitvoering van haar lied ''[[La mia città]]'' in [[Eurovisiesongfestival 2014|2014]] niet verder kwam dan de 21ste plaats. In [[Eurovisiesongfestival 2015|2015]] kon het trio [[Il Volo (band)|Il Volo]] met ''[[Grande amore]]'' de derde plaats wegkapen. In [[Eurovisiesongfestival 2016|2016]] eindigde [[Francesca Michielin]] met het lied ''No degree of separation'' op de 16de plaats. In [[Eurovisiesongfestival 2017|2017]] werd San Remo-winnaar [[Francesco Gabbani]] naar het songfestival gestuurd met het lied ''Occidentali's karma''. Het werd dankzij de act, waarin een als aap verkleed persoon te zien was, een van de opvallendste kandidaten dat jaar. Gabbani stond in de maanden voor het festival lange tijd op de eerste plaats in de peilingen, maar belandde in [[Kiev]] uiteindelijk op de zesde plaats. Met ''Non mi avete fatto niente'', een lied over terroristische aanslagen in Europa, haaldenbehaalden [[Ermal Meta]] & [[Fabrizio Moro]] de vijfde plaats in [[Eurovisiesongfestival 2018|2018]].
 
Op het [[Eurovisiesongfestival 2019|songfestival van 2019]] in [[Tel Aviv]] werd Italië vertegenwoordigd door San Remo-winnaar [[Alessandro Mahmoud|Mahmood]]. Hij trad aan met het nummer ''[[Soldi]]'' en kwam daarmee dicht in de buurt van de overwinning: hij eindigde als tweede, met slechts 26 punten achterstand op de Nederlandse winnaar [[Duncan Laurence]].
 
== Italiaanse deelnames ==
Regel 460 ⟶ 461:
| {{IL-VLAG}} [[Eurovisiesongfestival 2019|2019]]
| [[Alessandro Mahmoud|Mahmood]]
| ''[[Soldi]]''
| 2
| 472