God (christendom): verschil tussen versies

Het derde aspect van God binnen het christendom is de Heilige Geest. De Heilige Geest wordt beschouwd als de [[Geest]] van God en wordt doorgaans gesymboliseerd in de vorm van een [[duiven (vogels)|duif]] of een [[vlam|vuurvlam]]. Het beeld van de duif komt van de [[Doop met de Heilige Geest|doop]] van Jezus, beschreven in het [[Evangelie volgens Matteüs]] waarbij 'de Geest van God als een duif op hem neerdaalde'.<ref>[http://www.biblija.net/biblija.cgi?m=Mat+3%3A16&id18=1&pos=0&l=nl&set=10 Matteüs 3:16], ([[Nieuwe Bijbelvertaling]])</ref> Het beeld van de vlam komt uit het Bijbelboek [[Handelingen der Apostelen|Handelingen]], waar staat dat er een soort vlammen verschenen 'die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten', waarna ze vervuld werden van de Heilige Geest.<ref>[http://www.biblija.net/biblija.cgi?m=Hand+2%2C3-4&id18=1&pos=0&l=nl&set=10 Handelingen 2:3 en 4] (Nieuwe Bijbelvertaling)</ref> De Heilige Geest past het werk van de Zoon toe in het hart van de mens, hij geeft het geloof een dagelijks gestalte: de zgn. heiliging.

Ondanks het [[scepticisme]] van [[David Hume|Hume]] was in de Engels sprekende wereld William Paley's argument van de kosmische horlogemaker voor veel gelovigen overtuigend, zodat [[Charles Darwin|Darwins]] [[evolutietheorie]] de kerken voor een probleem stelde. Om de evolutie met het theïsme te verzoenen, ontwikkelden progressieve theologen het [[theïstisch evolutionisme]], waarin God de ontwikkeling van het leven stuurt.

Voor de auteurs van het [[Nieuwe Testament]] was "hun" God vanzelfsprekend de [[God (jodendom)|God van het jodendom]]. Sinds [[300 v.Chr.]] werd in het [[jodendom]] het noemen en schrijven van de naam van God vermeden. In [[Exodus (boek)|Exodus]] 3:13-14 verwijst God naar zichzelf met de naam יהוה (jod-hee-vav-hee ([[JHWH]] of JHVH)). JHWH is waarschijnlijk afgeleid van הוה (HWH), ''zijn''; de betekenis is dan ‘hij is’ of ‘hij zal zijn’ (derde persoon mannelijk enkelvoud, onvoltooide tijd) of het is een causatieve vorm van הוה, ''vormen, veroorzaken te zijn''; de naam betekent dan ‘hij veroorzaakt (zal veroorzaken) te worden.’ Vooral vanwege het derde gebod van de [[Tien geboden]] (‘Misbruik de naam van de H<small>EER</small>, uw God, niet’), zijn er verschillende "namen" voor God bedacht zoals ''Adonai'' (de Heer) in het [[Hebreeuws]]. Daarnaast wordt de naam JHWH ook wel [[Vocalisatie (schrift)|ongevocaliseerd]] gebruikt. In het Nieuwe Testament wordt dan ook naar God verwezen met κύριος (Kurios, ''Heer'') of Ο Θεός (ho Theos, ''God'').