Communistische Partij van Nederland: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
||
Regel 68:
Een aantal geroyeerde en uitgetreden prominente partijleden vormden de [[Brug-groep]]. Zij deden, zonder succes, als [[Socialistische Werkers Partij]] ([[Socialistische Werkers Partij|SWP]]) mee aan de [[Tweede Kamerverkiezingen 1959|Tweede-Kamerverkiezingen van 1959]].
In de jaren zestig en zeventig nam de aanhang weer geleidelijk toe, vooral onder invloed van acties in de Groningse strokartonindustrie onder leiding van [[Fré Meis]], steunbetuigingen van de partij aan diverse studentenacties en door de groeiende populariteit van het welbespraakte kamerlid Marcus Bakker met zijn met vileine humor en sarcasme doorspekte – in die tijd steeds vaker op de televisie uitgezonden –
Aan het begin van de jaren zeventig kwam een omvangrijke toestroom van leden uit de studentenbeweging, vooral in de bolwerken Amsterdam en Groningen, op gang, die zich in die jaren nog snel aanpaste aan de binnen de partij bestaande discipline en de orthodoxe marxistische en leninistische opvattingen. Bij de verkiezingen van [[Tweede Kamerverkiezingen 1977|1977]] volgde een dramatische electorale terugval, van zeven naar twee zetels. De door De Groot bedachte, door de partij gehanteerde verkiezingsslogan "van Agt eruit, de CPN erin" bleek een faliekante miskleun. Deze nederlaag luidde zijn ondergang als erelid van het partijbestuur in, ook al omdat hij de partijleiding heftige verwijten over deze terugval had gemaakt. Voor het eerst kreeg hij te maken met serieuze oppositie van partijprominenten die hem tot dan toe tientallen jaren kritiekloos hadden gevolgd. Zijn wegvallen uit de partijtop resulteerde in een geleidelijk groeiende democratische partijcultuur, waarin meer ruimte ontstond voor discussie en verschil van opvattingen. Parallel aan deze ontwikkeling echter zette de al jaren geleden ingezette uitstroom van aanhang onder de arbeiders zich in versterkte mate voort. Weliswaar werden in [[Tweede Kamerverkiezingen 1981|1981]] (met Bakker als lijsttrekker) en bij de vervroegde [[Tweede Kamerverkiezingen 1982|verkiezingen van 1982]] (lijsttrekker [[Ina Brouwer]]) weer drie zetels behaald, maar de partij herstelde zich nooit meer echt van de terugslag van 1977. In datzelfde jaar werd het oude zeer van de zuiveringen in de jaren vijftig weer onder ogen gezien; het rapport ''De CPN in de oorlog'' (1958), waarin het verzetsverleden van diverse geroyeerde partijprominenten verdacht werd gemaakt, werd formeel ingetrokken.
| |||