Oxidatie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
bewerking
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
'''Oxidatie''' is het [[scheikunde|chemische]] [[chemische reactie|proces]] waarbij de geoxideerde [[stof (scheikunde)|stof]], de ''[[reductor]]'', [[valentie-elektron|elektronen]] afstaat aan een andere stof (de ''[[oxidator]]''). Door oxidatie neemt het [[oxidatietoestand|oxidatiegetal]] van de geoxideerde stof of ''[[reductor]]'' toe: een geoxideerde stof 'wil zijn afgestane elektronen terug'. Het oxidatiegetal van de oxidator neemt navenant af.
 
De term ''oxidatie'' is afgeleid van ''oxygenium'' (in Nederlandse [[leenvertaling]] ''zuurstof''), beide termen een Frans, wetenschappelijk [[neologisme]] van de achttiende eeuwse Franse scheikundige [[Lavoisier]], ontleend aan het [[Oudgrieks]]. De oudst bekende, [[natuur (werkelijkheid)|natuurlijke]] oxidatiereacties zijn dan ook alledaagse verschijnselen als [[verbranding]] en [[roest|roesten]], waarbij [[dizuurstof|zuurstof]] de valentie-elektronen afsnoept van respectievelijk [[koolstof]] uit bijvoorbeeld [[koolwaterstof]]fen, [[hout]] (waarbij [[koolstofdioxide]] wordt gevormd), en van [[metaal|metalen]] als [[koper]] en [[ijzer]] (waarbij respectievelijk [[koperoxidekoper(II)oxide|koper]]- en [[ijzer(III)oxide|ijzeroxide]] worden gevormd). Oxidatie is echter breder dan chemische reacties met zuurstof. De naam 'oxidatie' wordt inmiddels bij uitbreiding gebruikt voor iedere willekeurige chemische reactie waarbij elektronenuitwisseling plaatsvindt. Een voorbeeld van oxidatie zonder dat er zuurstof aan te pas komt is die van tweewaardig (Fe<sup>2+</sup>) naar driewaardig ijzer (Fe<sup>3+</sup>):
 
:<chem>Fe^2+ -> Fe^3+ + e^-</chem>