Zesdaagse Oorlog: verschil tussen versies

[[Bestand:1967 Six Day War - conquest of Sinai 5-6 June.jpg|thumb|300px|De opstelling van de Egyptische eenheden en de Israëlische vorderingen op 5 juni]]

 

Het Egyptische plan ''Qahir'' was een voorbeeld van de klassieke verdedigingsstrategie langs de zuidelijke Middellandsezeekust, talloze malen toegepast tijdens de Tweede Wereldoorlog, die een combinatie was van een versterkte "kustflank" en een open "woestijnflank". Het Egyptische opperbevel ging ervan uit dat de Israëliërs, erkende meesters in de bewegingsoorlog, hun hoofdaanval in het zuiden zouden uitvoeren in een poging het Egyptische leger met een diepe opmars te omvatten terwijl een secundaire frontale bindende aanval langs de kust de Egyptenaren moest bezighouden zodat ze niet naar het westen konden ontsnappen. Om een omsingeling door de hoofdaanval te verhinderen, werden de troepen aan de kust zoveel mogelijk in de diepte opgesteld. De Egyptische strijdkrachten hadden als grootste eenheden zes divisies. Direct aan zee lag de 7e Infanteriedivisie en ten zuiden daarvan de 2e Infanteriedivisie. Deze twee eenheden waren eind mei ten dele nog verder naar voren geschoven om de verdedigingsdiepte te vergroten. De [[Gazastrook]] werd verdedigd door de 20e PLA-divisie, lokale Palestijnse troepen die waren versterkt door wat oude Shermantanks. Vijftig kilometer achter de twee frontdivisies was in het centrale deel van de Sinaï de 3e Infanteriedivisie opgesteld, hun belangrijkste aanvoerroutes overspannend. Nog eens vijftig kilometer westelijker lag als algemene reserve de 4e Pantserdivisie met 180 T-54's. De woestijnflank werd gedekt door de tweede grote reguliere pantsereenheid, 6e Gemechaniseerde Divisie met een negentig T-54's. Daarnaast was er nog een speciale gevechtsgroep gelegerd in de zuidelijke Sinaï onder commando van kolonel [[Saʿd asj-Sjadhili]] met als opdracht [[Eilat]] te omsingelen in geval van een oorlog, het plan ''al Assad'', "leeuw". Deze ''task force'' had ongeveer de omvang van een versterkte brigade en was gevormd door vier onafhankelijke tankbataljons met ieder dertig T-54's en het 125e tankregiment met vijftig IS-3's, die eigenlijk bedoeld waren geweest om de infanteriedivisies in het noorden wat nodige vuurkracht te verschaffen, samen te voegen tot een onverwachte grote pantsereenheid die voor een strategische verrassing moest zorgen.

[[Bestand:M4A4-AMX-13-latrun-2.jpg|left|thumb|De Palestijnen gebruikten een aantal M4/Fl10's, Shermans met een AMX 13-toren]]