Themistocles: verschil tussen versies

Themistocles was van vrij geringe afkomst, maakte als progressief politicus en handig redenaar carrière in de prille Atheense democratie en bracht het tot [[archont (ambt)|archont]] (in [[493 v.Chr.|493]]) en [[strateeg]] (in [[490 v.Chr.|490]]). Themistocles voelde aan dat de Perzen revanche zouden nemen voor hun nederlaag bij [[Slag bij Marathon|Marathon]] en dat alleen een versterkte vloot Athene voor een totale nederlaag kon behoeden. Een dergelijke vloot vereiste grotere financiële middelen dan de belastinggelden konden opbrengen. Daarom stelde hij voor de opbrengst van de zilvermijnen te [[Laurion]] (voordien bij privilege verdeeld onder de burgerij) daarvoor aan te wenden. Hij kreeg dit echter pas gedaan, nadat zijn invloedrijkste politieke tegenstander [[Aristides (politicus)|Aristides]] door [[ostracisme]] was verbannen. Op die manier werden tussen 490 en 480, op aanraden van Themistocles, jaarlijks een bepaald aantal oorlogsschepen bijgebouwd, zodat de Atheense vloot in tien jaar tijd 100 [[Trireem|triremen]] bezat en aldus de eerste zeemacht onder de Grieken werd.

 

 

Al deze persoonlijke successen stegen hem echter naar het hoofd, en zijn hooghartigheid en hebzucht bezorgden hem steeds meer vijanden. Door de groeiende invloed van de conservatieve partij onder leiding van [[Kimon II]] begon zijn positie te verzwakken: in 471 trof hem het ostracisme en werd hij verbannen. Hij week uit naar [[Argos (stad)|Argos]], en bezocht ook andere plaatsen op de [[Peloponnesos]] waar democratische en anti-spartaanse stromingen de kop op staken. Deze contacten waren een doorn in het oog van het Spartaanse regime. Themistocles werd enkele jaren later, door Spartaanse bemoeiingen, in Athene bij verstek ter dood veroordeeld op beschuldiging van collaboratie met de Perzen. Hij vluchtte toen naar Perzië, waar hem tot zijn dood asiel en een aanzienlijk inkomen verleend werd door koning [[Artaxerxes I|Artaxerxes]], in ruil voor zijn diensten en adviezen. Omstreeks 460 v.Chr. (462?/459?) overleed hij, volgens [[Thucydides (historicus)|Thucydides]] aan een ziekte, maar andere bronnen beweren dat hij, om nog ongekende redenen, zichzelf het leven benam. In de literatuur is sprake van vergiftiging met [[Stierenbloed (mythologie)|stierenbloed]], waarschijnlijk is deze doodsoorzaak een dramatisering door [[Aristophanes (blijspeldichter)|Aristophanes]]<ref>[[Marcus Tullius Cicero|Cicero]] in een commentaar op "De Ridders"</ref>. Zijn stoffelijk overschot werd stiekem naar Athene teruggebracht en in de buurt van [[Piraeus (stad)|Piraeus]] begraven.